United States or France ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik heb nooit van die juffrouw Randal gehouden, en nu haat ik haar!" zei slimme Amy, die zeker van haar zaak wilde zijn. "Juffrouw Randal?!" Laurie gaf een duw aan zijn hoed, zoodat hij van zijn gezicht vloog, met een uitdrukking, die geen twijfel overliet aangaande zijn gevoelens jegens die jonge dame. "O, neem me niet kwalijk, ik dacht " hier zweeg zij diplomatisch.
"Hoe gaat het met uw kat, juffrouw March?" vroeg de jongen plechtig, al zijn best doende om ernstig te kijken, terwijl zijn zwarte oogen glinsterden van pret. "Heel goed, dank u, mijnheer Laurence, maar ik ben niet juffrouw March, ik ben alleen maar Jo," antwoordde de jonge dame. "Ik ben niet mijnheer Laurence, ik ben alleen maar Laurie." "Laurie Laurence? Wat een vreemde naam."
"Niet zoo erg als het schijnt, want ik zou hem maar plagen, als ik bij hem was; ik kan dus even goed blijven en jou een beetje langer plagen jij kunt het beter verdragen, en eigenlijk geloof ik, dat jij het wel prettig vindt!" Waarna Laurie over den breeden rand van de balustrade ging hangen.
"Wacht maar, den een of anderen tijd zal ik mijn rekening wel inzenden, en van avond zal ik je iets geven, wat alle vezels van je hart meer zal verwarmen dan ankers wijn," beloofde Laurie, terwijl hij haar aankeek met een gezicht, dat straalde van blijdschap over iets geheimzinnigs. "Wat dan?" riep Jo, voor een oogenblik in haar verbazing haar verdriet vergetende.
Eer hij er nog meer kon bijvoegen, werd er gescheld, en Jo sprong op, verschrikt uitroepend: "O, hemel! daar is je grootpapa!" "Nou, wat zou dat? Jij bent immers voor niemand bang," antwoordde Laurie ondeugend. "Ik geloof toch, dat ik een beetje bang voor hem ben, al zou ik niet weten waarom.
Laurie schoot stijf rechtop, nam heel zachtzinnig haar leeg bordje aan en schepte er een eigenaardig soort van vermaak in, zich zoo door "kleine Amy" te laten commandeeren; want zij was nu niet langer verlegen en voelde een onweerstaanbare begeerte hem op de vingers te tikken, zooals meisjes zoo aardig kunnen doen, wanneer een heer der schepping eenig teeken geeft van onderworpenheid.
"Hier zit het wild," dacht Laurie, door de takken glurend, nu geheel wakker en in zijn humeur. De meisjes zaten lekker in de schaduw, terwijl het zonlicht door de takken speelde, een koeltje de geurige dennelucht door hun haren en langs hun gloeiende wangen blies en al de kleine boschbewoners met hun bezigheden voortgingen, alsof de Marches geen vreemdelingen maar vrienden waren.
Maar ze voelde zich gedrukt, verlangde erg naar huis, en liet haar blikken elken dag over het meer gaan, of zij Laurie nog niet zag aankomen om haar te troosten. Hij kwam dan ook weldra; want dezelfde mail bracht brieven aan beiden, maar hij was toen in Duitschland, en er verliepen een paar dagen, eer hij den zijne kreeg.
Doe mij eens iets aardigs aan de hand, Moeder! Wat ben ik blij, dat Laurie zoo opgewekt en druk aan 't werk schijnt te zijn, en dat hij niet meer rookt, en zijn hart laat groeien. Je ziet, Bets, dat jij beter met hem kunt omspringen dan ik. Ik ben niet jaloersch, hoor; ga je gang maar, als je maar geen heilige van hem maakt.
Je moeder is onderweg, dat weet ik, en de laatste trein komt van nacht om twee uur aan. Ik zal haar gaan halen; dus je hoeft nu alleen nog je verrukking te bedwingen, en Bets rustig te houden, tot de geëerde dame hier is." "Laurie, je bent een engel! Hoe zal ik je er ooit voor danken?"
Woord Van De Dag