United States or Guadeloupe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen Mr. Bumble zweeg om adem te halen, nadat hij met een geweldige stem zijn woorden ten einde had gebracht, rolden de tranen den armen jongen langs de wangen en hij snikte droevig. »Kom,« zei Mr. Bumble, iets minder geweldig, want hij voelde zich gestreeld door den indruk, dien zijn welsprekendheid maakte, »kom Oliver!
Hij was nog rustig verdiept in deze laatste bezigheid, toen juffrouw Corney de kamer kwam binnenstuiven en ademloos op een stoel bij den haard neerviel; ze bedekte haar oogen met de ééne hand, legde de andere op haar hart en hijgde naar adem. »Juffrouw Corney,« zei Mr. Bumble, terwijl hij zich over de armmoeder heenboog, »wat is er, juffrouw? Is er iets gebeurd?
Terwijl deze omstandigheid in zijn brein opkwam, vertelde hij den vreemdeling met een geheimzinnig gezicht, dat één vrouw alleen met het oude mensch was geweest eer zij stierf en dat deze vrouw, naar hij reden had te gelooven, eenig licht kon werpen op het onderwerp van zijn onderzoek. »Alleen door mij,« antwoordde Mr. Bumble. »Wanneer?« vroeg de vreemdeling haastig. »Morgen,« antwoordde Bumble.
»Meneer Bumble!« riep de zedige dame fluisterend, want zij was zóó ontsteld, dat ze haar stem er door verloren had, »Meneer Bumble, ik ga schreeuwen!« Mr. Bumble gaf geen antwoord, maar legde langzaam en waardig zijn arm om de taille van juffrouw Corney.
»Gaat zij ook mee?« vroeg de arme Oliver. »Neen, zij kan niet meegaan,« antwoordde Mr. Bumble, »maar zij zal je nu en dan komen opzoeken.« Dat was geen troostrijk vooruitzicht voor het kind. Maar, jong als hij was, was hij schrander genoeg, groot verdriet te veinzen omdat hij heenging. 't Viel den jongen niet bijzonder moeielijk, tranen in zijn oogen te persen.
Oliver was nog geen kwartier binnen de muren van het armhuis en had nauwelijks een tweede snee brood verslonden, toen Mr. Bumble, die hem aan de zorg van een oude vrouw had overgelaten, terugkwam; hij vertelde hem, dat het Regenten-avond was en dat hij terstond vóór de heeren moest verschijnen.
Bumble, »die bijna vermoord is heusch, meneer, bijna vermoord door Oliver Twist.« »Wel heb ik ooit!« riep de heer met het witte vest uit, terwijl hij staan bleef. »Dat heb ik wel gedacht! Ik had van 't begin af een duister voorgevoel, dat die onbeschaamde jonge woesteling nog eens aan de galg zou komen!« »En hij heeft ook geprobeerd de dienstbode te vermoorden,« zei Mr.
Bumble de geldstukken zorgvuldig onderzocht had om te zien of zij echt waren en ze met veel voldoening in zijn vestjeszak gestoken had, ging hij voort: »Laat uw gedachten eens teruggaan laat zien twaalf jaar was 't van den winter.« »Dat is een lange tijd,« zei Mr. Bumble. »Goed. Ik ben er.« »Plaats der handeling: het Armhuis.« »Goed.« »Tijd: nacht.« »Ja.«
Bumble, nadat hij zich ervan overtuigd had, dat zijn echtvriendin de kamer had verlaten. »Dat is geen verontschuldiging,« hernam de heer Brownlow. »U was er bij tegenwoordig, toen die kleinoodiën vernietigd werden en in de oogen van de wet bent u het meest schuldig van u beiden, want de wet neemt aan, dat uw vrouw onder uw aandrang handelde.« »Als de wet dat aanneemt,« zei Mr.
Bumble sprong met groote vlugheid naar de wijnflesschen en begon ze met woedenden ijver af te stoffen, terwijl de Moeder op scherpen toon vroeg, wie er was. Het is de moeite waard, op te merken, als een merkwaardig voorbeeld, hoe de werking van een plotselinge verrassing de werking van hevige vrees op kan heffen, dat haar stem den gewonen scherpen klank terug had gekregen.
Woord Van De Dag