United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mevrouw Wilder verliet het venster en ging nog een kanten doekje schoon leggen, dat gefronst en ommegevouwd lag op 't schouwblad. Ze deed naderhand de dresse open en toetste even de kristallen wijnbekers en een paar sineesche potjes, alsof zij dat alles schikken moest. Seppie trippelde in haren weg en ze fronste wrevelig hare wenkbrauwen, geweld doende om hem niet buiten de deure te stampen.
Wat ons licht schijnt, zal duister zijn, en wat ons gelukkig schijnt, zal droevig wezen voor hem die dat boekje gelezen heeft. Ja! dit alles weet ik, en ik zal het ook eenmaal vinden. Het kaboutertje trok de wenkbrauwen zeer hoog op en legde den vinger op zijn mond.
"Men moet met orde werken," zegt hij: "menig schilder heeft een portret bedorven door aan den bakkebaard te beginnen, eer hij de wenkbrauwen haar eisch gegeven had." "Dit haar," zeide hij mij, "komt u wat stijf voor; maar de man draagt een pruik," voegde hij er bij, "en ik zeg altijd, een pruik moet een pruik blijven."
Ik moet daar een bezoek afleggen en wil de twee meisjes gaarne mee nemen; de vorige maal zijn Kathleen en Gerald mee geweest." "Nu ik weet," vervolgde ze, "dat u er niet van houdt menschen te zien," Hedwig trok de wenkbrauwen op; dat had zij niet gezegd! "sta ik u natuurlijk gaarne toe in het rijtuig te blijven, terwijl wij ons bezoek maken. Ik ben er echter op gesteld dat u mee gaat."
Zijn bleek gezicht vertrok in een schurkachtigen lach, terwijl hij zich omkeerde en scherp turend van onder zijn dikke, roode wenkbrauwen, zijn oor naar de deur keerde om te luisteren. »Wat.... wat is dat?« mompelde de Jood, terwijl zijn gezicht van uitdrukking veranderde, »maar twee? Waar is de derde? Er zal toch niets gebeurd zijn? Wacht!« De voetstappen kwamen nader, tot op het portaal.
Het lichtgouden, gekrulde of golvende haar, de fijne, liefst donkere, van elkaar afgescheiden wenkbrauwen, de kleine mond met kristallen of ivoren tandjes, regelmatig en vlak op elkaar, dat zijn de gewone trekken reeds in de Latijnse gedichten van de 11de eeuw.
Plotseling staat hij een oogenblik midden in den regen en juist voor de Gevangenpoort stil. Er kwam geen hollend rijtuig, dat het leven van den weerloozen voetganger bedreigde. Waarom merkte hij niet, dat hij stilstaat? Waarom fronst hij de wenkbrauwen? Klemt hij de tanden met woeste verbittering op elkander? Waarom ontsnapt hem een uitroep van ongeduld, terwijl hij driftig zijn weg vervolgt?
Lang had die gebonden en sluimerend gelegen, maar nu zou die wel voor den dag komen. Hij was zoo gelukkig, doordat hij alle reinheid en vroomheid en onschuld ontdekt had, die in haar hart woonden. Hij moest bijna om haar lachen, omdat ze zoo boos keek en daar stond met gloeiende wangen en gefronste wenkbrauwen. "Ze weet het zelf niet, hoe zacht en goed ze is," dacht hij.
Wij hadden onder onze bewondering haast vergeten, onze opwachting te maken bij de gastvrouw en deden het nu, waarna ons een plaatsje in het gezelschap werd aangewezen. Ik was dien dag de eenige Europeesche in de stad. Het gesprek werd spoedig hervat, en de dames beginnen met een reeks van vragen, zooals: "Hoe oud is u?" "Leeft uw moeder nog?" "Waarom maakt u uw wenkbrauwen niet zwart?"
Zij hebben voor 't grootste deel regelmatige gezichtstrekken, keurig gepenseelde wenkbrauwen, groote oogen, en een kalme, edele, eenigszins strenge gelaatsuitdrukking, die wel eens somber schijnt. In den tijd, toen de Ukraine een republiek was, zag zij zich gedurende verscheidene jaren tusschen twee vuren geplaatst: Rusland en Polen.
Woord Van De Dag