Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Maar toch, waarlijk, probeer het eens in het vervolg, Etienne. Zij liepen langzaam door, en Etienne boog het hoofd. Zijn vroolijke luchthartigheid zwoegde onder al dien ernst, maar hij gevoelde iets als zelfverwijt. En dan, kerel, denk er eens aan af te studeeren. Je bent, vooral tegenwoordig, verschrikkelijk aan het lummelen, geloof ik.
Maar, och! mama deed haar best ondeugend te kijken ze moest maar niet bang zijn!... het was zoo verschriklijk niet als ze wel dacht, en 't hoorde nu eenmaal zoo bij het getrouwde leven, niet waar?... "Wat bedoelt u?... o!... ja!... ja!... dat's goed," zei Annie verstrooid.... Ze pakte dien koffer al veel te vroeg en zwoegde er zelf toen mee naar beneden, de trappen af, tot in het portaal.
Hoe lang deze marteling mij duurde, weet ik niet. De eene winterdag was aan de andere gelijk, met altijd den zelfden wind en regen, met sneeuwvlokken soms, met altijd den zelfden arbeid. En de eenige troost, die ik mij denken kon, was, dat ik mij dood zwoegde op de bezittingen van Menedemus, Charis' vader, want dit was ik te weten gekomen uit enkele woorden der opzieners.
Door Jean Ingelow werd dit zeer goed bezongen: Ik werkte ver opdat ik kon verdienen Een gezellig tehuis op Engelands grond; Ik zwoegde hard om veel te kunnen sparen. En had daarom mijn zwaren arbeid lief. En steeds fluisterde het in mijn geest zeer zacht: "Hoe kalm en gelukkig zal mijn leven zijn Als een lieve vrouw en kleine kinderen Het door mij verdiende brood mede-eten."
Hij was bezig met de malsch opgeschotene struiken volgens Vlaamsche wijze aan te aarden en zwoegde, dat het zweet hem langs de wangen vloeide. Nu en dan hief hij het hoofd op en keek met bezorgdheid naar een priëel van geitenblad of kamperfoelie, dat nevens de streep gronds en tegen de haag uit boomstaken was opgetimmerd.
Zij hield op, met wijdgeopende oogen, alsof zij dit geestelijk visioen nog op de aarde zocht; haar borst zwoegde en haar lippen waren half geopend. "Groote Hemel!" riep hij uit, "wat moet gij een verbeelding hebben, om zoo iets te droomen!" "Verbeelding;" zeide zij, op haar natuurlijken toon, "heb ik niet, mijnheer Bingham. Die placht ik te hebben, maar ik heb ze verloren, toen ik alles verloor.
Hein was heel geheimzinnig bezig, in een schuurtje; elken dag kreeg hij een standje op 't appèl, omdat hij telkens verscheen met roode verf op z'n uniform, en stijfsel in z'n haren. Eindelijk kwam hij op een dag trotsch de cantine binnenloopen. Hij zwoegde onder een torenhoog toestel, dat knalrood geverfd was.
Wat ging er al niet om in 't jonge hoofdje, in 't jonge hartje, toen zij voor 't laatst den weg van school naar huis aflegde. De donkere oogen zwommen in heete tranen, heftig zwoegde het tengere borstje op en neer, en 't kleine mondje trilde van ingehouden snikken. Ze wist o, zoo goed, dat met de schooldeur veel wat haar oneindig lief was, gesloten werd voor haar.
Haar zoon, die zijne moeder met gelijke teederheid betaalde, werkte dag en nacht om haar niets te laten ontbreken, en, wanneer hij maar gissen kon, dat zij iets verlangde, spaarde hij het zweet zijns aanschijns niet, maar zwoegde, totdat hij geld genoeg gewonnen had om zijne moeder het verlangde voorwerp te schenken.
Op dat oogenblik zwoegde hij in het zand, en had nog maar eenige mijlen van den weg afgelegd. Toen hij een donker pad tusschen de bergen in wilde slaan, hoorde hij een stem achter zich. Hij keerde zich om, en zag een hoveling in allerijl naderen. De bode verzocht hem uit naam van de koningin, om terug te keeren. Een oogenblik aarzelde Columbus, of hij aan het bevel gehoorzamen zou.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek