Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Dat zou haar nog ongelukkiger maken. De toekomst zal ons ongetwijfeld ontsluieren wat ons van het verleden verborgen is gebleven." »Maar wat zou dat kunnen zijn, zusjelief?" »Ik weet het niet; maar geve de hemel, dat Ole Kamp spoedig moge terugkeeren! Mocht ons dan eenige ramp treffen, of eenige reden tot droefheid ons deel zijn, dan zullen wij met ons drieën zijn om die te dragen."
Daaromtrent, Maria, heb ik nog niet alle hoop opgegeven. Met de middelen, waarover dokter Antekirrt te beschikken heeft, moet den een of anderen dag het oord ontdekt worden, waarheen Borik bij het verlaten van Ragusa mevrouw Bathory vervoerd heeft." "Die hoop koester ik ook, Luigi, maar..." Hier zweeg het meisje als ware zij beschroomd. "Maar, wat? Nu, spreek op, zusjelief.
»En wat weet gij verder? Kom, zusjelief, spreek op. Bij voorbeeld, hoe heet hij?" »Hij heet Sandgoïst." »Sandgoïst?" »Ja. Kent gij hem misschien?" »Neen," antwoordde Joël. Hulda had zich reeds de vraag gesteld, of zij alles aan haren broeder zou vertellen, wat in de herberg gedurende zijne afwezigheid voorgevallen was.
Toen ik het Hardangsche verliet, vernam ik van een mijner makkers, dat een reiziger van het noorden over de hooge bergvlakten van Rjukanfos zoude komen. Morgen zal hij reeds daar zijn." »Welke reiziger is dat, Joël?" »Dat weet ik niet, zusjelief. Ik ken zelfs zijn naam niet. Maar ik moet noodzakelijk daar zijn, om hem naar Dal te begeleiden."
»Ongetwijfeld, zusjelief," antwoordde Joël Hansen. »Maar, als ze te hard blazen, als ze tot storm aangroeien, dan zijn ze nadeelig; want dan moet het schip zeil minderen, dan loopt het soms voor top en takel, en maakt dan niet veel vaart; wakkert de wind nog meer aan, dan moet het schip bijleggen, om den orkaan het hoofd te kunnen bieden, en dan vordert het in het geheel niet.
Het arme meisje was ontroostbaar bij dat denkbeeld, hetwelk evenwel als eene uitkomst moest gerekend worden, bij de gedachte aan eene zooveel wreedere mogelijkheid. »Ziet ge, zusjelief," ging Joël voort, »ik spreek tot je zooals ik denk.... Wees nu toch bedaard.... Wat moet er van ons worden, als ik ook ga schreien?" »Ik kan er niets aan doen, broeder," bracht Hulda snikkende uit.
Een teeken, dat de goede jongen u liefheeft." »Maar.... gij zijt dus niet ongerust over dat uitblijven, Joël?" »Volstrekt niet, zusjelief. Waarom zou ik mij verontrusten? Zeg Hulda?" »Och, ik wilde, dat ik uwe gemoedsstemming konde deelen!" sprak het meisje met een diepen zucht. »Er valt geen onrust te koesteren.
In den loop van dit gesprek tusschen broeder en zuster zei Joël: »Neen, dat is niet mogelijk, zusjelief. Niet mogelijk, inderdaad. Gij verheelt mij iets. Het kan niet anders." »Ik!... iets verhelen?" vroeg het jonge meisje. »Hoe komt gij er toe? Handelde ik ooit zoo?" »Neen, dat moet ik erkennen. En toch kan ik niet gelooven, dat Ole, uw bruidegom..."
"Ik wil niet beweren, dat ik teleurgesteld ben, zusjelief," zei John, toen zij samen op een morgen voor het hek van Delaford House op en neer wandelden; "d
»Uit ons zelven en niet van boven. Gij koestert vrees, Hulda, en die vrees bevangt u ook gedurende uwen slaap. Zoo is het bovendien bijna altoos, wanneer men levendig naar iets of iemand verlangd heeft in dit ondermaansche en het oogenblik nadert, waarin onze verlangens voldaan zullen worden. Anders is het niet. Vat ge dat, zusjelief?" »Ja, Joël, ik begrijp u, maar toch..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek