Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
U, o Flora! aanminnig wezen Met uw oogjes, zacht en lieflijk, Met uw mondje, nooit volprezen, Met uw inborst, zoo bekoorlijk Geef ik gaarne een viooltje, stil en klein Als zinnebeeld uwer deugden, veel en rein. En voor u, Isaa! dient tot zinnebeeld De schoonste roos, vol vuur en gloed, Daar uw wezen noch uw spreken ooit verheelt De warmte van uw hartebloed.
In den loop van dit gesprek tusschen broeder en zuster zei Joël: »Neen, dat is niet mogelijk, zusjelief. Niet mogelijk, inderdaad. Gij verheelt mij iets. Het kan niet anders." »Ik!... iets verhelen?" vroeg het jonge meisje. »Hoe komt gij er toe? Handelde ik ooit zoo?" »Neen, dat moet ik erkennen. En toch kan ik niet gelooven, dat Ole, uw bruidegom..."
Hij wil haar de fouten van zijn jonge leven opbiechten en haar inwijden in zijn droomen van macht en grootheid; hij verheelt zijn innige overtuiging niet, dat het eigenlijk heel jammer is dat hij niet zéér hoog geplaatst is, maar tevens erkent hij, dat zijn beste daden voor een groot deel uit ijdelheid geboren zijn.
De gloed, waarmede dit alles geschilderd is, de onpartijdigheid des dichters, die niet verheelt, wat de joden, als paria's der maatschappij, te lijden hadden, moeten ons niet op het dwaalspoor brengen, de teleurstelling van Shylock niet als een tragisch voorval doen beschouwen, en in hemzelf geen martelaar doen zien, die door spitsvondige redeneeringen zijn recht moet derven; wij moeten niet door diepzinnige wijsgeerige redeneeringen gaan opsporen, welke verborgen waarheden de dichter in dit stuk op bedekte wijze heeft willen verkondigen; want de blijkbare moraal van het tooneel in de gerechtszaal is, dat, wie een kuil voor anderen graaft, er ten slotte zelf in valt; een moraal, die in een blijspel volkomen op haar plaats is, zoodat zeer terecht onmiddellijk daarna het stuk op schertsenden toon voortgaat en ten einde wordt gebracht.
"Och mevrouw," gaf zij ten antwoord, "we hebben 't den heelen morgen zoo volhandig gehad, dat er geen tijd is overgeschoten om hem netjes aan te kleeden en in zijn huispakje durfde ik hem toch niet in uw tegenwoordigheid te brengen." "Gij verheelt de waarheid," sprak de fee op strengen toon, "en daar hebt gij ongelijk aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek