Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Het was een stille, drukkende zomeravond. De wolken, die den heelen dag gedreigd hadden, verspreidden zich tot een dichten, taaien nevel en lieten reeds dikke regendroppels vallen, die een hevige donderbui voorspelden, toen de heer en juffrouw Bumble de hoofdstraat van het stadje uit kwamen en hun schreden richtten naar een verspreide groep van vervallen huizen; deze was ongeveer anderhalve mijl buiten het stadje gelegen op een laag, ongezond stuk grond, vlak aan de rivier.
"Neen, ik dank u; ik ga altijd alleen, en nimmer overkomt mij iets," antwoordde zij, terwijl zij haar hoed opzette. Toen kuste zij Kitty nog eens, en zonder haar gezegd te hebben wat het gewichtigste is, verdween zij met haar muziek onder den arm in de schemering van den zomeravond.
In den gloed van een oogenblik had hij soms wel geloofd, dat de roem van een groot man in het land te zijn hem niet bekoorde, maar hij wist dat het niet waar was, want hij had van zijn jongste jaren niets anders verlangd, tot hij op een zomeravond Mevena in schuchtere lieftalligheid voorbij had zien gaan.
Ook dit was niet geheel een feestavond, omdat er om 7 uur eerst van twee spreekgestoelten de steeds talrijke bezoekers op een mooien zomeravond, werden toegesproken. Onder de spreeksters was mevr. Drucker, uit Amsterdam, die haar rede over vrouwenarbeid in het Fransch uitsprak.
't Grasje in haar mond spleet ze in de lengte met haar twee nageltjes, maar er kwam niets. Ze stond op. Aan de bleeke lucht schenen de sterren, 't water rimpelde en warrelde en draaide en stroomde alsof er geen Dora stond in den kleureloozen zomeravond. Een zware wagen kraakte moeizaam over den grindweg in de verte. Weemoed steeg op uit 't duisterende land, 't water hield nog wat licht.
"Zwarte Pietro," zooals hij in de wandeling genoemd werd, was eens op een zomeravond met zijn vrouw in het dorp gekomen en had in de kleine herberg gevraagd of er hier in het dorp niet een huisje te huur was. "Jawel, vreemdeling," antwoordde de herbergier; "maar het is heel afgelegen en wel een half uur buiten het dorp, de bergen in!"
Het was een heerlijke, warme zomeravond, en wij zaten in de tuin, toen mijne moeder Bella tot zich riep. Zij verliet met zekeren weerzin hare bloemen en kwam zachtkens aan. Mevrouw Van N. streelde de zwarte haren, die in dichten overvloed het fijne tengere gezichtje omringden en het nog fijner en tengerder deden schijnen. Zult gij veel, veel van mij houden, Bella? vroeg zij.
"Op een mooien zomeravond," verhaalt Bennett, "kwam ik met mijn gids in de nabijheid van een riviertje in Australië, in de hoop hier een Vogelbekdier te zien te krijgen; ik wist, hoeveel dit dier van de schemering houdt. Met het geweer in de hand bleven wij rustig bij den oever staan.
De heeren der abdij kenden Bertilia en haren kleinzoon en, toen de oude vrouw, op zekeren stillen zomeravond voor eeuwig insliep, ontfermden zij zich over de wees en besloten voor zijne opvoeding te zorgen. Zij onderwezen den knaap in het kerkgezang en in de Latijnsche taal en Engel, die vlug van begrip en leerzaam was, werd een uitmuntend kerkzanger.
Eens op een' zomeravond stond Lize in de deur, om wat in de frissche lucht te zijn. Juist kwam er een klein, grijs mannetje voorbij. "Goeienavond," zegt het mannetje vriendelijk. En toen: "Kom, het doet me plezier, dat ik de eigenares van dit keurige huisje met het vriendelijke tuintje eens zie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek