United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !
De cynische zekerheid, die in ruw zingenot bevrediging had gezocht, had hem in die uren geheel begeven en plaats gemaakt voor vernedering, zelfverwijt, diep schuldgevoel. Hij trachtte te bidden en hoorde gretig naar de troostende woorden van Gods barmhartigheid, die een oude eerwaardige pope zijner kerk tot hem richtte.
Ik heb dat later wel gemerkt, later, gedurende die twee jaren, toen ik zoo veel heb nagedacht. Hij zag haar met ontzetting aan; een moordend zelfverwijt doorvlijmde hem bij de gedachte, dat hij haar nooit gezegd had, dat Bertie niets bezat en van het geld zijns vriends leefde. Waarom had Frank haar dat nooit willen vertellen?
Hoe meer je schreit, hoe eer God je vergeven zal. Wees maar zeker dat de smart van zondeinkeer beter is dan die van zelfverwijt! Geef je zelf ook slagen op de borst, maar niet hard, want je bent nog ziek."
En Laurence had de woning verlaten, waar zij in het stille gezelschap van hare goede Tante zulke reine en vreedzame dagen gesleten had, en was, met een gevoel van dankbaarheid en zelfverwijt jegens den broeder, dien zij zoo verwaarloosd had en die haar thans nog zoo toegenegen was, het oude vaderlijk huis terug komen bewonen.
Eindelijk zette hij zich aan de tafel en schreef een brief, vol hartstocht, aan de vrouw, die hij had liefgehad, haar smeekend om vergeving, zichzelven beschuldigend van dolle drift. Hij beschreef bladzijde op bladzijde met gloeiende betuigingen van smart. Er is weelde in zelfverwijt. Door onszelven te beschuldigen, ontnemen wij anderen het recht dit te doen!
Ik kan mij niet zooveel bezig houden met anderen; ik heb genoeg te denken over mezelf. Ik zal tevreden en geduldig zijn. OSWALD. En vroolijk, moeder! Heb ik nu alle wroeging en zelfverwijt van je afgenomen? OSWALD. Ja, dat heb je. Maar wie neemt nu den angst weg? MEVR. ALVING. Den angst? Regine zou het gedaan hebben voor een goed woord. MEVR. ALVING. Ik begrijp je niet.
Maar ten slotte, wanneer de Grieken al te erg in 't nauw gebracht worden, kan hij toch niet meer achterblijven en werpt zich hevige verwijten van »Amor" die zich openbaart, en zijn zelfverwijt wegens zijn verraad jegens de schone toch weer in de strijd.
Maar zij dacht ook met weemoedvolle teederheid aan Alfons, die niets van al dat mooie had mogen zien; en zij bedwong, bijna met een gevoel van zelfverwijt, haar vluchtige weeke stemming. Zij keerde naar de boerderij terug, om ook daar, als een moedige en verantwoordelijke meesteres, alles eens van dichtbij na te gaan. Zij drong, onopgemerkt, langs achter in de stallen.
Wie heeft die teêrheid van geweten Des sterken voorgeslachts niet lief? Een schakel van de onzigtb're keten, Waar langs het zich, tot God verhief! Een wijle peinzens, toen bedaarde Het zelfverwijt in 't vroom gemoed, 't Geen 't luchtig deuntjen zich verklaarde Uit d'angst, door schok op schok gevoed, Uit koortsig brein, de prooi van 't bloed, Dat onbewust is wat het doet.
De zwevende geesten verteederen zijn afgepijnd hart, genezen de wonden van het zelfverwijt en reinigen zijn innerlijk bestaan van het doorleefde tumult. Nu kan de nieuwe Morgen komen en hij zal geen morgen van nieuwe zorgen zijn. Met welk morgenlied ook vangt het tweede deel van het Faust-gedicht aan! Het eerste deel was met den zang der aartsengelen ingeluid.
Woord Van De Dag