Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 oktober 2025
Niemand dacht aan de bloem, die het meest voor den kleinen vogel gevoeld had en die hem zoo graag had willen troosten! Een moeder zat bij de wieg van haar kind: zij was diep bedroefd en vreesde, dat het zou sterven. Zijn gezichtje was bleek en zijn oogjes waren gesloten. Het kind haalde zwaar en somtijds zoo diep adem, alsof het zuchtte, en de moeder keek nog treuriger naar het arme wicht.
En zie daar! daar kwam de eige Zuster der drie Gratiën, geheel vrolyk, geheel leven, geheel ziel, keurlyk gekapt, en op eene edele wys eenvoudig gekleet, aanzweven. Ik hielp de Dames in de koets; en, toen ik er by was, sprong haar knegt by den mynen agteröp. Myne Loge alleen was nog ledig; alle oogen waren op ons. De Weduwe is niet jong meer, maar waarlyk nog eene zeer schone Vrouw. Myn Wicht?
Bij een apotheker vindt ge een weegschaal onder een stolp om gif, en bij een juwelier een weegschaal onder glas om diamantgruis te wegen. Bij gif en goud luistert het ontzettend nauw. Wat roest aan het mes van de balans, zou het juiste wicht vervalschen. Maar als Jesaja, de profeet des Heeren, van een stofje aan de weegschaal spreekt, dan denkt hij aan zoo haarfijne balans in de verte niet.
Babet verzekerde met volle overtuiging dat hij op mij geleek; de baker was van oordeel dat hij de oogen bezat zijner moeder; ik wist het niet te zeggen, ik was tot tranen toe geroerd en omhelsde het lieve wicht met innigheid, meenende dat ik zoo nog Babet kuste. Daarna legde ik het kind op het bed neder. Hij slaakte onophoudelijk kreten, die ons voorkwamen als eene hemelsche muziek.
»Juist, en daarom zal ze mij zeker de stelten ook niet geven. Neen Bob, 't is er haar natuurlijk om te doen, dat je zelf komt. En dan zal ze wel niet bijzonder vriendelijk wezen, vrees ik.» »Dat denk ik ook. Wacht Dorus, daar komt Mietje de Veer aan met eene stroopkan in haar hand. Daar moet ik toch eens eene grap mede hebben.» »Och, laat haar loopen, dat domme wicht!»
Onder het roeren van den kandeelstok werd de eerstgeborene binnengebragt; het mogt mij niet van het hart er voor uit te komen, hoe dikwijls ik den dollen wensch voedde, dat kinderen zóó ontwikkeld geboren werden, of zij drie jaren oud waren. Hoe gelukkig was Louise met haren zoon hoe hechtte zijne hulpeloosheid haar aan het wicht! Wijze natuur!
Toen Mijne hand ze u toezond uit den hooge, Sprak Ik: Ik zal als Helper bij hem zijn; Naar mate hij Mij deel geeft in zijn pijn Zal ik, niet hij, het wicht zijns kruises dragen. Zóó wil ik u, Mijn kind, als gij gelooft, Omsluiten met Mijn arm. O leg uw hoofd Aan Mijne borst, gij moogt stoutmoedig vragen.
Doch aangezien men geen "sleutel" wegens moord kon ophangen, bracht het bezoek van den grooten man weinig licht aan en voelde Tom zich al even bezwaard als vroeger. De eene dag voor en de andere na ging voorbij, zonder dat hem het drukkend wicht van den angst werd afgenomen.
En nu, daar zat hij nu, verlaten als een kluizenaar in een woestijn in zijn huis! Wat had hij nu? Een waarschijnlijk voor-goed zieke vrouw, van wier zuchtende en machteloze liefde hij nu al meer dan genoeg had, een klein schreeuwerig wicht, dat hem niet eens nog kende, met niets dan last en geen-een genoegen.
Ik ben wel een gezeegend wicht, doch weet dat niet gestadig, maar als ik stil mijn aandacht richt op 't innig zelf, komt steeds het Licht en wijst het mij genadig. Geslingerd ben ik her en der, gedoold heb ik vervaarlijk doch schijnt mij mijn verheeven Ster na elk verdwalen minder ver en 't leeven min bezwaarlijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek