Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Ik voel het, de rozen die gij bemint, zullen op de wangen uwer echtgenote nog blinken. Kom nog dichter bij mij, mijn vriend!" Adolf staarde, zonder spreken en met stijve blik, in de ogen van het meisje, zijn wezenstrekken gaven zijn ongeloof voor zulk een onverwacht geluk te kennen.
Op zijn hoofd droeg hij een platte muts waaronder zijn haren een halve voet lang over zijn oren hingen. Een gordel bracht de wijde vouwen van de kolder om zijn lenden en het gevest van een kruismes blonk aan zijn zijde. Daar hij een oog verloren had, waren zijn wezenstrekken niet zeer aangenaam.
De enige Machteld zweeg en bezag Johanna met een stuurs gelaat; het was haar niet mogelijk die Vrouw te eren, welke haar vader in een kerker had doen werpen. Het misnoegen was op haar wezenstrekken zichtbaar, en Johanna bedroog er zich ook niet over.
Van tijd tot tijd wendde hij het hoofd met mistrouwen naar de bossen en wegen, die buiten het slot lagen; en wanneer hij van zijn eenzaamheid verzekerd was, hief hij het voorstuk van zijn helm omhoog. Hierdoor ontdekte hij zijn wezenstrekken: het was een man van hoge ouderdom, met rimpelige wangen en grijzende haren.
Wanneer de twee Dekens in Breydels tent gekomen waren, zette de Deken der beenhouwers zich, afgemat en verslagen, bij een tafel, en liet het hoofd zwaar neerzinken. Hij sprak niet, en bezag Deconinck met een zonderling gelaat: een vergiftige grimlach stond op zijn wezenstrekken, men zou gedacht hebben dat hij met zijn eigen ramp de spot dreef.
Nochtans boezemde Machteld geen liefde in; alhoewel zij als een kind mocht aanzien worden, hadden haar wezenstrekken die statigheid in zich, welke de eerbied der mannen dwingend afeist en nimmer toelaat dat een vermetele liefde zich in hun boezem wortele. De jonge maagd hing lieflijk als een droom, met haar tenger lichaam nevens de zijde harer hakkenij en hief het hoofd statig in de hoogte.
"Of een engelin?" viel Joan in, glimlachende om de opgewondenheid, welke zich in de blauwe oogen des proponents en op zijn zachte wezenstrekken vertoonde. "De zachte Rachel was de dochter des norschen Labans: God vermurwde het hart van des stokbewaarders dochter, en deed mij in haar een geloofsgenoot vinden."
In de vergaderingen der wevers voorspelde hij de verlossing des Vaderlands, en hield alzo de harten zijner broederen warm en vol edele hoop. Breydel was niet meer kenlijk: een duister nadenken had zijn jonge wezenstrekken verouderd, en zijn wenkbrauwen waren over zijn wimpers gezakt. Het trotse hoofd van de dappere Vlaming hing gebogen alsof een pijnlijke last het ter neder had gedrukt. Ho!
O, neen, neen, Robrecht zal in het graf; ik moet leven!" Langen tijd bleef hij beweegloos zitten, zonder dat zijne wezenstrekken iets anders uitdrukten dan verbazing en diepe verslondenheid. Allengs nochtans kwam een lach van blijdschap zijn gelaat beglanzen. Eensklaps sprong hij op en liep naar de deur; maar hij bleef staan en begon te beven, alsof eene plotselijke vrees hem had aangegrepen.
En nochtans, er was in zijn hart gevoel en liefde, in zijnen schedel vernuft en geest; zijne wezenstrekken waren edel, zijn tred fier en mannelijk, zijne stem zacht en ernstig.... Hij riep op dit oogenblik verstaanbaar tot den Hemel, terwijl hij zijne twee armen omhoog hief: "O God, o God! indien Uw heilige wil mij om te lijden geschapen heeft, geef mij dan ook de macht om den last te dragen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek