Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
»Zeker wel, als er van schikken en middelen sprake kon wezen om menschen te behagen; maar het is hier de vraag om zielen te winnen en te behouden, daarenboven ben ik het in de hoofdzaak met hen eens, dat het eigenaardig karakter van onze oud gereformeerde kerk niet moet verloren gaan, al zie ik voor mij zelf er geen bezwaar in, dat zij zich verjeugdige met de vormen en het kleed van onzen nieuweren tijd, maar zie ik nu, dat zij dit hulsel voor eene verduistering der waarheid houden, dan werp ik het weg, liever dan deze zwakken te ergeren.
"Wel, dit gaat er om," riep hij. "In hoeveel worpen?" "In twee," antwoordde Jehan. "Werp gij eerst." Een hoop gouden geldstukken lag op de tafel nevens het kostelijk juweel. Alle ogen vestigden zich met angstige drift op de rollende teerlingen, terwijl de harten der spelers van vrees klopten. Bij de eerste worp scheen het lot zich voor Jehan te verklaren, want hij wierp tien en zijn makker vijf.
Op hetzelfde oogenblik, waarop de prins het steentje had neergeworpen, verhief zich een rotsige berg tusschen hem en den ouden man, en voordat de geit er overgeklommen was, had het gouden paard een heel stuk op de vervolgers gewonnen. Maar heel spoedig had de oude man hen weer ingehaald en toen riep het paard: "Werp den druppel water neer!"
Verrukt grijpt hij het aan... O jammer! het gelijkt naar alles, behalve naar een Hollandschen pas. Mismoedig werp hij het weêr weg, maar neen! Hij wil het toch meênemen. "Ik moet toch eens zien, wat het waagde mij zoo te duperen," riep hij uit, terwijl hij weêr in het rijtuig klom.
Hij geliet zich evenwel alsof hij niets gewaar was geworden, en sprak: "Werp dan, wat aarzelt gij? Bevangt u de vrees?" "Neen, neen," riep de Breton terwijl hij de teerlingen behendiglijk uit zijn handen liet rollen. "De kans kan verkeren ziet gij wel, twaalf!" Hierop wierp Jehan de teerlingen onachtzaam op de tafel.
"Maar als ik mijzelven naar beneden werp, zult gij ook dan uw woord houden en mijne volgelingen de vrijheid geven?" "Ha, ha, wat pocherij!" riep de aanvoerder, die niet geloofde, dat Van Schaffelaar in ernst sprak. "Zeker, ook in dat geval hebben zij vrijen uittocht, op mijne eer!" "Het zij zoo!" sprak Van Schaffelaar. En met verheffing van stem riep hij zijne trouwe ruiters toe: "Spitsbroeders!
'k Wil boete doen en ieder stukje kussen. Wat staat daar? "Zoete Julia?" Bitt're Julia! Ik werp tot straf voor uw ondankbaarheid Uw naam hier op den harden grond en treed Uw wreeden trots verachtend in het stof. Hier staat: "de door de Min gewonde Proteus"; Gij arme, kranke naam! mijn boezem zij Uw bed, totdat uw wonde gansch geheeld is; Ik drenk, doordring haar met een balsemkus.
Wanneer men hem weder ziet opstaan, vindt men hem hooger. Steeds vreedzaam te zijn, hangt evenmin van den vooruitgang als van de rivier af; leg ze geen dammen, werp er geen rotsen in; de hindernissen doen het water bruisen en de menschheid gisten. Daardoor ontstaan beroeringen; maar na die beroeringen ziet men, dat er weg is afgelegd.
Werp het hout op 't vuur, zeide zij. Dit behoefde zij mij geen tweemaal te zeggen, want daar wachtte ik al lang op. Weldra steeg een hooge vlam den schoorsteen in en verlichtte de gansche keuken. Toen haalde vrouw Barberin een groote koekepan van den muur en hield dien boven de vlam. Geef me de boter eens aan.
Zoo sterve ik zonder vrees of schrik, Getroost in Uw erbarmen: Mijn sluimring duurt éen oogenblik Gij zult mijn stof beschermen. Straks roept Uw stem: "Ontwaak! Ik klop!" Dan rijs ik uit de windsels op, En werp mij in Uwe armen! Op den Berg der Jammren, Herder zonder lammren, Sprakeloos en koud, Met gebroken oogen, 't Heilig hoofd gebogen, Hangt de Heer aan 't hout.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek