Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Dewyl ik thans van dit onder werp spreeke, zal ik aan den lezer een gezicht van beide myne wooningen aanbieden, de eene aan de Hoop, alwaar ik zulke gelukkige dagen doorbragt, de andere slechts voor een korten tyd, zoo als wy die in de bosschen bouwden, om aldaar voor het slecht weder beveiligd te zyn.
Slechts lichtelijk zijt gij met slaap omvangen: slaap is als een schaal, werp haar af; verzuim niet u te verkloeken, terwijl de menigte talmend aarzelt: alles vermag de edele mensch, die verstaat en snel handelt." En bij dit woord verkondigt een geweldig gedruis de nadering der zon: "hoort o hoort naar het aanstormen der Horen; voor geestes-ooren blinkend wordt geboren de nieuwe dag."
De rijke vrouw wist, dat zij den spot, den grootsten vijand der ijdelheid, had te bestrijden, en ze riep den schipper toe: "Tarwe hebt ge? En aan welken kant hebt gij ze geladen?" "Aan bakboord." "Welnu," hoonde ze, en ze wendde zich tot het volk, "werp ze dan over stuurboord weer in zee." Zonder verweer voldeed hij aan haar bevel. Het graan, dat hij geladen had, loste hij in de golven.
»Zij is zeer snel," zeide hij, »ik betwijfel het of wij haar wel zullen kunnen inhalen." »Wij =moeten= haar inhalen!" riep Holmes tandenknarsend. »Werp de ovens vol, stokers! Laat haar doen =al= wat zij kan! Al moet de boot verbranden, wij =moeten= hen hebben!" Wij waren een heel eind achter. De ovens snorden, en cylinders suisden en klopten als een reusachtig metalen hart.
"Ik werp den tomahawk weg, omdat hij niet deugt. De uwe, zie ik, is van beter maaksel; de andere zou bij den eersten slag aan splinters gevlogen zijn." "Denkt gij, dat ik hem aan u gegeven heb om u te bedriegen?" "Ik denk, dat hij mij meer geschaad dan gebaat zou hebben, anders niets." Hij wist natuurlijk zeer goed, dat men hem met opzet zulk een slecht wapen gegeven had.
En, ziet ge, ik had gedacht eertijds: later wordt mijn jongen groot en struisch, later schiet mijne dochter krachtig op, en dan werp ik den last van mijnen rugge en dan zie 'k mijn kinderen met nieuwe sterkte het schoone gewicht dragen ... later.... Toen heb ik den tijd afgewacht, maar de tijd is niet gekomen.... Toen heb ik geweld willen doen.... Toen is mijn jongen vergaan, verre van mij, te lore, te lore.
De verstomde jongeling kwam vooraan op het schavot, kruiste de armen over elkaar, en, zich voorstellende als eenen martelaar, die wil sterven, riep hij met krachtige stem: "Daar, werp mij dood, bloeddorstig volk!"
"Maar kìndje!" roep ik teleurgesteld uit. Begrijpend, bloost ze hevig en ze verontschuldigt zich met: "Een voetballer oefent zich toch ook. Dat doet elke sportsman. Wanneer hij het beste speelt verdient hij den eersten prijs." "Maar dan weten de mededingers, dat hij zich geoefend heeft", werp ik tegen. "Ieder kind heeft er toch het recht toe," houdt ze nog aarzelend aan.
Werp u, naakt en schreiend, in de meren van berouw, die ik u toon, den Hemel zij dank! Ik merk dat ge het beeld van Kristus op dit bonte doek wilt konterfeiten en dat geen vrome aandoening uwe vleezige hand geleidt. O arbeid niet in de duisternis; buig niet uw voorhoofd over de zwarte schimmen van uwe menschenverbeelding; kijk op, en schud uw beladen lichaam.
Liever dan met den waard het thema over "Noach" te vervolgen, druk ik den trouwen jongens, die dag en nacht een zwaren plicht met liefde dienen, eens de hand. Straks stoot ik mijn boot weer af. In het voorbijvaren werp ik een blik op mijn eigen woning. Zee de vriendelijke tuin. Zee, waaruit zich het lief tehuis opheft. Zee ik kan het nagaan gang en kamers der benedenverdieping.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek