Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Stil bukt de vrijwilliger het hoofd en jubelt niet mee. Zijn korte adem zwoegt en hijgt, zijn handen beven, zijn zwakke beenen weifelen en knikken onder hem. In doodsche stilte gaat hij een eind verder op den rand der loopgraaf zitten en staart over den langzaam-aan wegsomberenden horizont. Het lange, lage, rose schijnsel aan den einder is slechts een vale lichtstreep meer.
In het algemeen kan men de houding tegenover alles wat bovennatuurlijk scheen, kenschetsen als een weifelen tusschen redelijke, natuurlijke verklaring, spontane, vrome aanvaarding en argwaan in duivelsche list en bedrog.
"Ja!" antwoordde de bankier, die zijn moed als 't ware met beide handen greep. "Ja, ik ben vast besloten!" "Ja, maar bepaald besloten? Denk er om, geen aarzelen, geen weifelen! Vast besloten!"
De menschen zijn nu eenmaal zoo; zij haten degenen, die hunne vijanden wèl doen. »Gedurende de laatste maanden, dat gij zelfstandig regeerdet, hebt gij, door uw onzalig weifelen, beide partijen tegen u in het harnas gejaagd. Wie, gelijk de kinderen, nu eens voorwaarts gaat, dan weer terugkrabbelt, komt nooit vooruit en verbruikt geheel nutteloos zijne krachten.
En als een weifelen tussen dergelijke motieven wordt de handeling opgebouwd; het ene brengt die vooruit, het andere houdt die tegen.
Philips had eenmaal zijn besluit genomen en legde het zonder weifelen ten uitvoer. Van eene bemiddeling wilde hij thans niets meer weten, dit toonde hij ook door zijne houding tegenover de Nederlandsche gezanten, den markgraaf van Bergen en den heer van Montigny: deze werden niet langer als gezanten, maar als gevangenen beschouwd.
Hij schrapte de keel, wreef zijn blauwe bril en schrapte opnieuw de keel. »Mijne heeren," begon hij met onvaste, beverige stem, »het is mijne meening, ik wil zeggen mijne bewering, dat wij niet moeten weifelen, evenmin als de leeuwen " »Je ziet er nogal leeuwerig uit," riep de spottende stem van den langen Amerikaan. » noch wankelen," voegde de heer Wall er aan toe.
Petinggi verlangde echter naar dappere daden en voelde niet veel voor dat werkeloos volgen van den vijand. Toen Kees hem echter duidelijk maakte, dat hij dan misschien de kans verbeurde, in het stroomgebied der Soengei Sibaoe te komen, begon hij te weifelen. »Denk er eens aan, Petinggi, dat het u volgens mijn krijgsplan misschien gelukken zal, uw mannen in het land van den vijand te voeren.
Lijk gisteren, lijk ten uchtend was ze aan pijnlijke onzekerheid overgelaten. Romaan had zich verwijderd van haar. Ze vreesde het ergste, tegenwoordig. Maar, hoe ze ook een vermoedelijk feit uit Johannes' zonderlinge manieren trachtte af te leiden, ze stond altijd ten slotte vóor een vrage te weifelen, en ze maakte haar geest uitermatelijk moe. Wat moet ik vreezen? Ze vreesde het ergste.
"'t Is waar," zeide hij, "gij hebt niets meer." En vergetend wat hij gezegd had, van te zamen deelen, nam hij alles. Hij scheen ten opzichte der soustukken een oogenblik te weifelen; doch na eenige overweging, nam hij ze ook, mompelende: "'t Zij zoo! 't is evenwel al te weinig om er een mensch voor te vermoorden." Hij nam opnieuw den sleutel van onder zijn kiel. "Nu, vriend, moet ge hier uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek