Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Maar Wouter, moed scheppend uit haar weifelen, herhaalde z'n bede: Ach, laat me samenwezen met m'n zusjen ... al moest ik weer gras eten of werelddeelen bouwen, ik zal eten en bouwen met lust en met yver als ik mag samenzyn met Omikron!
Lui en lekker. Vergaan met man en muis. Perk en paal stellen. Van Pontius naar Pilatus sturen. Met potten en pannen. In rep en roer. Rijden en rotsen. Schade en schande. Schobben en schooien. Dat gaat zonder slag of stoot. Stijf en stom staan. Taal noch teeken geven. Vast en veilig. Visch noch vleesch zijn. Het is altijd vuur en vlam. Vrij en vrank. Wankelen en weifelen.
Weest welkom, vrienden! sprak hij, elk zijner beide bezoekers, die zich eerbiedig voor hem gebogen hadden, bij de hand vattend, welkom in mijne eenzaamheid! 't Is mij goed, weer eens iets te mogen vernemen van uw hier scheen hij een oogenblik te weifelen, maar ging toch met vaste stem weer voort, van uw en mijn land en volk.
Aarzelen schromen weifelen in twijfel staan zich bedenken. Geen vast besluit kunnen nemen. ~Aarzelen~ duidt oorspronkelijk een achterwaartsche beweging aan, het wil dus zeggen: voor het besluit of de handeling terugdeinzen, doordat men zich te zwak gevoelt. Als men mij die betrekking aanbood, zou ik ~aarzelen~ ze aan te nemen.
Eene bladzijde, die getuigt van martelend lijden, met onbezweken moed gedragen; van schrikkelijke doodsgevaren, met onverschrokken kalmte getrotseerd; van trouwe plichtsvervulling, die van weifelen noch flauwen wist; van zelfvergeten en toewijding, tegen elke proef bestand.
Maar al is dat zoo, al is 't een ernstige bedreiging, ook die is niet bij magte mij te doen wankelen en mij den heiligen pligt te doen verzaken die mij is voorgeschreven. Indien Siddha hier vóór ons stond en hij zag mij weifelen en mijne gelofte schenden om hem te redden uit gevaar, hij zelf zou mij verachten en het regt hebben mij te verstooten.
Indien zijne trouwe ruiters weigerden hem naar beneden te werpen, kon hij dan zelf den doodelijken sprong niet doen, om zijne wreede vijanden tevreden te stellen? 't Was hun immers alleen om zijn leven te doen? Om het leven van den dapperen aanvoerder, die zijne ruiters al zoo menigmaal ter overwinning had gevoerd? O, hij zou niet weifelen, niet dralen.
Ik was hem al zoo dikwijls lastig gevallen, dat ik ~schroomde~ alweder zijn hulp in te roepen. ~Weifelen~ duidt aan, dat men niet tot een besluit kan komen, doordat men geen wilskracht, geen doortastendheid bezit. Door zijn ~weifelen~ in het beslissende oogenblik is de onderneming mislukt.
Zonder een oogenblik te weifelen, sprong Thomas tusschen de rails, greep het kind, sleurde het in zijn vaart meê, en was juist over de rails, toen de locomotief rakelings langs hem heen snorde. Twee seconden later zouden beiden verpletterd geweest zijn.
Een eind verder kwamen ze tot stilstand, en gingen, na lang weifelen, in het zand zitten. Een paar minuten later kwam er een andere familie uit de tegenovergestelde richting aanslenteren. Mannen en vrouwen droegen een heterogene collectie van bezittingen. En weldra waren er een paar honderd menschen van alle leeftijden en geslachten bij elkaar vóór de woning van den kapitein.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek