Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Tut tut tut, madam, Noem gulder mij "vreiwe" meniers. We 'n zijn wij moar simpele wirkmeinschen, meniers. Kom binnen as 't ulder blieft. Zij traden binnen, hun hooge gestalten onder 't laag deurgewelf buigend. Fonske leidde hen in 't slaapvertrek, liet hun daar zijn schilderijen zien.
Al vroeg gingen we naar bed op onze getrouwe veldbedden, want het consulaat heeft geen bedden over. In het Oosten begrijpt men overal dat woord van Jezus: "Neem uw beddeke op en wandel." Wat is het goed geweest, dat wij onze bedden hebben meegenomen! Wij veroorloofden ons den volgenden dag allerlei weelde, en weelde bestaat nu voor ons in nietsdoen.
Daar trof ik juist den stroom van reizigers, die van de andere zijde gekomen was, en we werden slechts bij partijen tot de eetzaal toegelaten. De bediening was langzaam; er waren nog eenige heeren en dames, die er een soort van feestmaal hadden, en die werden altijd het eerst bediend.
U denkt toch niet, dat we gestolen hebben, dat we dieven zijn?» »Wij zijn eerlijke menschen, mijnheer de Burgemeester,» voegde Kees er bij, terwijl hij zich bij de linnenkast plaatste, alsof hij Tip beletten wilde, het ontvangen bevel uit te voeren. »Wij zijn eerlijke menschen, mijnheer, die nog nooit iemand een cent te kort hebben gedaan.»
Bij zonsopgang waren we op nieuw te midden van drijfijs, 't was in de Gletscherbaai, eene kabellengte van den Muirgletscher verwijderd, welks front, rechtstreeks zich dompelend in een zee van 150 meter diepte, eene breedte heeft van twee kilometers.
"Maar ik moet naar de kerk," zeide Frans. "Ik ook," voegde Pieter er bij. "Wat zou dat?" snoefde Jan. "Ik moet ook naar de kerk; doch daar zit ik me toch maar te vervelen. Weet je, wat we moesten doen? In plaats van naar de kerk te gaan, loopen we liever wat rond. Wij moesten nu maar afspreken, dat we hier bij elkaar zullen komen.
In plaats van de stad te bekijken, blijven we in den mooien tuin onder de schaduw der platanen, wier stammen oprijzen uit boschjes van roode rozen. Wij zijn nog verwezen van de zesdaagsche vermoeienis, en we zouden altijd zoo willen blijven liggen in den geur der rozen en tot onszelven zeggen: "Ik ben in Ispahan."
"Ik was van plan mijn geld te besteden aan nieuwe muziek," zei Bets met een zuchtje, dat echter door niemand gehoord werd. "Ik zal een mooi doosje met Faber's teekenpotlood koopen; die heb ik bepaald noodig," zei Amy vast besloten. "Moeder heeft niets gezegd van ons eigen geld, en ze zal toch niet verlangen, dat we alles opgeven.
De reden, waarom hij het vroeg, was, dat er eens een schip met mazelen aan boord was geland, dat het eiland besmet had, wat aan veertig inboorlingen het leven had gekost. Verstandiger dan de blanken, beproefden de inboorlingen nu zelf een quarantaine uit te oefenen. Daarop werd ons beduid, dat we de hooge eer zouden genieten, aan het hoofd te worden voorgesteld.
Van nu af zullen we telkens bij de stations Indianen aantreffen. In dekens gewikkeld, zwijgend neergehurkt, zitten die arme menschen langs de spoorweggebouwen en bieden aan de trein-passagiers buffelhorens te koop aan, mooi opgewreven en kunstig aaneengehecht, of borduurwerk van hun hand of andere kleine merkwaardige voorwerpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek