Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Mevrouw had eens moeten zien, hoe de meubelen er uitzagen, toen ze hier kwamen! Maar kom, Mevrouw moet toch iets eten," zeide zij, toen Kaja het hoofd schudde. "Kom, een klein glaasje champagne?" En met haar oude, gerimpelde hand omvatte zij reeds de flesch, doch Kaja zeide: "Neen, laat die staan. Die zullen we voor Helle bewaren.
In een van die tusschenpoozen begon Dolf ons bij den Zwitserschen Robinson te vergelijken. "Hoor eens," zei hij, "Koosje! als we hier voor eeuwig blijven, moeten, dan trouw ik met jou, hoor!" En hij maakte een beweging; om haar de hand te kussen.
Sinds Phémie weg is, ben ik melancholiek; nu heb ik tenminste gezelschap." "Heeren," riep Colline uit; "kijkt als het je blieft eens, de wind is naar het Zuiden gedraaid: we zullen dejeuneeren." "Dat geloof ik graag," zeide Marcel, terwijl hij een goudstuk van de tafel nam; "hier heb je er een, dat we eens lekker zullen laten braden, en met veel jus ook."
Ja, zei Cecilius en wees naar beneden; daár werden we gedrongen door het volk, dat schold ons uit het was juist salutatio bij den Keizer geweest en ik was met mijn broêrtje en toen beschermde Martialis ons en we stegen in den draagstoel van den edelen Plinius.... En hij zei het als ware het eene herinnering, die lang, lang geleden was....
Voor de geschiedenis der stad en een nadere kennismaking met haar en hare prachtige omstreken, verwijzen we naar onze Schetsen uit Luxemburg.
"Maar geen nood," riep Philip bijna woest; "je moet niet denken Woudberg, dat we gebrek behoeven te lijden. Waarachtig niet!
Kom, we wandelen samen naar je huis, en als je vader het goed vindt, blijf ik een poosje bij je. Mij dunkt, we zullen dan samen dat groote verdriet wel op de vlucht jagen. Droog nu eerst eens je tranen. Ziezoo. Steek je arm maar door mijn' arm. Maar wacht eens, je manteltje is scheef dichtgeknoopt. Komaan, knoopen, ieder in zijn eigen knoopsgat, hoor!
"We moeten daar ergens gaan slapen. Het is dertig mijlen naar de dichtbij gelegen kampplaats."
"Voor geld en goede woorden, Barend!" hernam Kegge; 't kan me niet schelen wat het kost; je weet wel dat ik op geen kleintje zie." "Allemaal goed," zei Barend; "maar je kent de natuur niet dwingen. Dat 's een anjer; verstaje! 't Is nou de allerschraalste tijd. Weetje wel dat we al mooi naar korsemis opschieten?
"Nee," bitste mevrouw; "'k dank je voor je donker".... "'t Is me eenige lichtvoorraad," sprak hij nadenkend; "anders zitten we morgennacht zonder iets" ... "Mòrgennacht?" schrikte mevrouw. "Mòrgennacht?", zei ook Amélie, 'n weinig angstig. "Natuurlijk," zei meneer: "'t Kan best twee, drie dagen duren. We zullen op rantsoen moeten leven. Wat is 'r nog?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek