Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 september 2025
Ik wil niet sterven! Mijn Zoon! mijn Walter! Mijn Walter!" herhaalde zij, nauwelijks hoorbaar. Nog één snik, nog ééne trekking der zenuwen en zij was niet meer. In hetzelfde oogenblik verschenen twee onsterfelijke zielen voor den rechterstoel des Allerhoogsten. De eene was blank en rein, de andere met de zonden dezer wereld besmet. De eerste ging in ter rechterzijde. De andere?.... Oordeel niet.
Een hoofd gluurde naar binnen, en trok zich haastig terug. Maar het kwam weerom, gevolgd door den ganschen Walter, die stil de cello ter hand nam, en mee den stok deed glijden over de snaren: »Sollst nicht uns lange klagen Was alles dir wehe thut; Nur frisch, nur frisch gesungen! Und alles wird wieder gut." »Walter! Hugo!" snikte Gisela »laat alles weer goed zijn!".... Ik hoorde twee kussen.
»Om het even," antwoordde master Walter Stannard. »Ik laat mijne dochter zich niet zonder mijn geleide te midden van die woestelingen begeven." »Maar dat is gevaarlijk!" »Ik herhaal: dat is mij om het even!" »Maar..." »Zwijg daarover. Perry moet op Castle-House blijven, daar gij, Edward, nog niet gaan kunt; want het geval moet voorzien worden, dat men ons aanhoudt..."
Zij greep de kleine Dy in hare armen, drukte haar aan hare borst en overdekte het kind zenuwachtig met kussen. De heeren Edward Carrol en Walter Stannard hadden de hand van James Burbank gegrepen en drukten die met de meeste innigheid. Dat strekte hem duidelijk tot bewijs, dat zij zijne daad van stoutmoedigheid, maar ook van volkomen rechtvaardigheid in allen deele goedkeurden.
Ja, dit jongmensch was ook ongeduldig om dien onzaligen en bloedigen broederoorlog een einde te zien nemen. Hij beminde toch en werd weder bemind! Wanneer zijn diensttijd om zoude zijn, zou hij naar Camdless-Bay vliegen, alwaar hij met de dochter van een der beste vrienden zijns vaders in het huwelijk zoude treden. Master Walter Stannard behoorde niet tot de klasse der kolonisten van Florida.
"Spreken wij van den moordenaar. Onze waardigheid eischt dat hij sterve; maar men kan hem toch niet veroordeelen zonder hem te hooren. Wie zal zijn vonnis uitspreken?" "Een woord van u, heer graaf, is voldoende", antwoordde Walter Van Lokeren. "Wie zou zich tegen uw besluit durven verzetten?" "Inderdaad", bemerkte Willem van Normandië, "mij dunkt dat er reeds te veel is geaarzeld.
De een was zijn zwager, de heer Edward Carrol, de andere was een Floridiaan, die te Jacksonville woonde en master Walter Stannard heette. Ook zij spraken met eene zekere opgewondenheid over den bloedigen strijd, waarvan de uitslag eene quaestie van leven of dood voor de Vereenigde Staten van Noord-Amerika was.
In de Oostenrijksche Alpen hebben verscheiden dier ridderlijke dichters geleefd of ze zijn er geboren, zooals met een der beroemdste het geval was, namelijk met Walter von der Vogelweide, die niet enkel de liefde heeft bezongen, maar zich ook heeft laten meesleepen door de politieke hartstochten van zijn tijd; dan Oswald von Wolkenstein, dien men den laatsten Minnesänger heeft genoemd, en nog anderen.
Ik ben jonker Walter Van Rodenberg; het moet u tot niet weinig eer verstrekken, dat ik tot u kom om mijn portret door u te laten vervaardigen. Maak een einde aan die schilders-zotheden; zet u aan den arbeid; mijn tijd is kostbaar!" De Geest was door deze, op gebiedenden toon geuite woorden tot zich zelven gekomen.
Maar Walter Van Lillers scheen weinig acht op deze uitlegging te slaan, en poogde door velerlei gebaren en oogwenken den proost te doen verstaan dat hij iets geheims aan hem alleen te veropenbaren had. Eindelijk herhaalde hij zijne vraag om beneden in de proostdij te worden geleid; men mocht hem eenen doek voor de oogen binden en hem dus beletten iets te zien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek