Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
In den trein kon nog niemand ons plan aan ons zien; maar in den bagagewagen werd voor ieder van ons een paar sneeuwschoenen meegenomen, en in het bagagenet van den waggon lag een handkoffer, die een menigte dingen voor de uitrusting bevatte. In Scharzfeld, waar we een poos oponthoud hadden, gingen we met den koffer naar de tegenover het station gelegen herberg, om ons te verkleeden.
De grootste last van dat stof is, dat men er door genoodzaakt is, de vensters van den waggon dicht te houden, wat ver van aangenaam is in een land, waar de thermometer 35 graden Celsius wijst en alles gloeiend heet is. Half gestikt en onherkenbaar, komt men op de plaats van zijn bestemming aan na een marteling van veertien uren.
Passepartout was niet minder verbaasd; hij sprong den waggon uit en keerde bijna even spoedig terug met de woorden: "Mijnheer, daar is geen spoorweg meer." "Wat meent ge?" vroeg Francis Cromarty. "Ik meen, dat de weg niet doorloopt." De brigade-generaal verliet nu ook den waggon. Phileas Fogg volgde hem, zonder zich te haasten. Beiden richtten zich tot den conducteur. "Houden wij hier stil?"
Rondom de tafel, op stoelen en bankjes, zaten hier, in het diepe van den waggon, de grootmoeder tusschen den baanwachter en zijnen zoon Sander; aan de andere zijde de moeder, Mie-Wanna, met een kindje op den schoot, en nevens haar nog een jongetje van drie of vier jaar.
Eenige dagen geleden, had een fransch reiziger, de heer Bonvalot, in dezen zelfden waggon inlichtingen gevraagd omtrent de beste wijze om met zijne reisgenooten in Afghanistan door te dringen, waar hij eene of andere wetenschappelijke missie had te vervullen. Zoowel de generaal als de heer Milioutin trachtten hen van dit voornemen terug te brengen.
Maar de gentleman zeide slechts tot zijn knecht: "Ga eens zien wat er gebeurt." Passepartout sprong uit den waggon. Een veertigtal reizigers hadden den hunne reeds verlater en onder hen was ook kolonel Stamp Proctor. De trein had opgehouden voor een omgekeerde roode schijf, die zich boven den weg verhief.
Ik zit nu in den trein dezen brief te vervolgen; een zeer comfortable eerste klasse waggon, waarin wij alleen met onzen dragoman zitten. Op onzen weg passeeren wij allerlei interessante plaatsen en bovendien is de geheele tocht belangrijk door de mooie bergpassen.
Toch was Passepartout genoodzaakt om hem alles mede te deelen, en met gebogen hoofd begaf hij zich naar den waggon, toen de machinist van den trein een echte Yankee, Forster genaamd zijne stem verhief en zeide: "Heeren, er is misschien een middel om verder te gaan." "Over de brug?" "Ja, over de brug." "Met onzen trein?" vroeg de kolonel. "Met onzen trein."
"Kom, kom, moeder lief," murmelde hij, "acht gij u insgelijks gelukkig, uit liefde tot ons!" "Wel, ik ben met mijn lot tevreden, Jan," zeide zij. "Indien de treurigheid mij weder overviel, het is, omdat alles hier zoo doodstil was rondom mij." "Waarom zijt gij dan niet in den waggon gebleven met mijne vrouw en de kinderen?" "Mie-Wanna was aan het wasschen; ik kon daarbinnen schier niet ademen.
Haar goede zoon Sander moest hooren, hoe zijne vorige schoolmakkers hem den scheldnaam "Moordenaar! moordenaar!" achterna riepen, en de arme jongen had sedert drie dagen den waggon niet meer durven verlaten. Zijn onderwijzer alleen was goed en vriendelijk voor hem gebleven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek