Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
Het moet een ware gebeurtenis zijn. Vele honderden jaren geleden woonde te Essouan een meisje, zoo bekoorlijk, dat de natuur zelve zich over haar verheugde. Als zij voorbijging klapwiekten de vogeltjes om haar te begroeten, hieven de witte lotusbloemen zich op uit het water om haar te aanschouwen, vertraagde de stroom zijnen loop, wuifden de palmen hunne pluimen.
De geur schoot, docht het haar, tot binnen in hare hersens, zoodat hare kleine gedachtjes nevenseen zeer duidelijk te voorschijn opwipten, gelijk soms in ochtendheesters, wanneer 't gewaai van zonnelicht den nevel verdrijft, schoon zichtbaar de verscheidene vogeltjes joepen, elk naar eigen gedoe .... En ze dacht het eerst, op die manier, aan Simon Peter.
Beste lezer, laat den stakkert dat nu maar doen en bespotten wij hem niet te veel. Het is nu eenmaal een zoete manie van den armen kerel, om zich en ù voor den gek te willen houden met de bloemetjes en de vogeltjes en het in zijne povere verzen te doen voorkomen, dat hij erg veel pleizier heeft met het leven voort te gaan omdat hij zijn oude winterjas weg bergen kan in de naftaline.
Hij zet al de lieve bloemen in perken, gelijk men kinderkens in kerkers zou steken." "Bloemen voelen dat niet. Zij bloeien maar...." "Wie weet? Vogeltjes sluit men ook op, en zij zingen maar...." Johan liet zijne vork op den rug van het kipje rusten en keek verwonderd naar den pater. Hij dacht aan een vinkje dat hij overlang bezeten had en dat in zijn kooi was doodgegaan.
De behendige vogeltjes plachten bij hun komst eerst één- of tweemaal den hof rond te vliegen, als 't ware om kennis te maken met het jachtveld; daarna begonnen zij den aanval door voorzichtig onder het net van de arglistige Spin te vliegen en plotseling op de door draden omwikkelde vliegjes toe te schieten.
De meisjes dekten intusschen de tafel, zetten de kinderen om het vuur, en voedden hen, alsof ze hongerige vogeltjes waren, lachten en praatten, en probeerden hun grappig gebroken taaltje te begrijpen. "Das ist gut!" "Die Engel-kinder!" riepen de arme schapen, terwijl ze zaten te eten, en hun verkleumde handjes in den heerlijken gloed koesterden.
Van hun zachte, niemand en niets kwaad doende natuur getuigt zeker wel, dat ons daar boven een paar vrij in 't rond vliegende vogeltjes overal op onzen weg volgden, en dan eens op de punt van onzen voet zich neerzetten of tegen onze rokken opliepen en met hunne opgeheven kopjes duidelijk "mother, mother" zeiden en iets, dat wij niet konden verstaan, doch dat de gids verklaarde sanskriet te zijn en beteekende, dat wij ze eenig voedsel moesten geven.
Dat zal wel, zei Snepvangers droomend, nu ga ik gauw mijne vrouw verwittigen... Het kan niet zijn, snikte Madame. Van mijn kanarievogels heeft hij niks gezegd... Wat zullen zij angst hebben uitgestaan! Die arme vogeltjes... Neen, de kinderen, Snepvangers! Willen wij morgen naar huis gaan? En het Comiteit?
Dikwijls heb ik menschen, die opgezette Kolibries bekeken, vol verrukking hooren zeggen: "Wat zullen deze vogeltjes er bekoorlijk uitzien, als zij vliegen." En toch is dit niet het geval. Op een afstand van 20 M. ziet men van de kleuren van een Kolibrie niets, tenzij men zich op de allergunstigste plaats bevindt. Anders is het met den Quesal gesteld.
Het is my niet mogelyk geweest die afteekening volkomener te maken; want de beweging hunner vlerken is zoo gezwind, dat men moeite heeft de kleur 'er van te kunnen onderscheiden. Deeze beweging veröorzaakt het zoort van bromming, waar van deeze vogeltjes hunnen naam ontleenen. 'Er was ook in deezen omtrek eene eindelooze meenigte van Aapen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek