Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ze konden toch al lang hier zijn," zei moeder. "Hoe is 't mogelijk, die Leni, die altijd zoo goed den weg weet." "Ze zal wel weer achter een vlinder of hagedis zijn gaan loopen," zei Nel. "Ik wou toch, dat ze er maar vast waren," zei moeder. "Ik ben er niet zoo heel gerust op." "Ja," zei Dolf lachend, "als ze achter een hagedis aanloopt, moeder, dan zal u ze wel niet zoo gauw terugzien.
In de eenzame stilte, als alleen 't bloed spreekt. De vlinder heeft mij van hem gesprooken en de morgenzon De bevonkte heemelen antwoordden, de verbazenden. De storm sprak, ook het fluisteren der liefste was van Hem. Zie, der teere bloemen fijn uitgebeelde kleur-gedachten, om Hem alleen zijn zij aanbiddelijk. Ik wist het alles, maar ik wist het toch niet.
Ik ken den dood van de rups die vlinder wordt, en van de vogels die tot voedsel worden aan andere vogels, en van insecten die leefden van doode dieren, en zelf op hun beurt weer dienen moeten, om leven te doen voortduren in anderen vorm; maar uw dood, den dood der menschen, ken ik niet.
De insecten verhalen de korte geschiedenis van het leven op aarde; hunne gedaanteverwisselingen herinneren aan de opvolging der eeuwen; de vlinder is de tijdgenoot der bloemen, terwijl de rups door hare wapenen en haar geheel voorkomen aan de primaire en secundaire periode herinnert; de gedaanteverwisseling, die thans in enkele maanden plaats heeft, vertegenwoordigt eene periode van millioenen jaren.
Doch boven alles verhief zich het waterlisch met zijn fijne stengels en sierlijke vormen. Die durfde niemand kussen of toefluisteren! Het minste windje blies een bloempje om en wierp het in de beek, waar het in het zilver-klare water als een roode vlinder schitterde, en het was alsof er gezang weerklonk uit de lucht, die met het bloempje henenvlood.
Maar in weerwil van deze gelijkheid met een vlinder, die zich zoo even op een grashalm heeft neergezet en gereed is de bonte vleugels weer te openen en verder te fladderen, benauwde een ontzettende vertwijfeling haar het hart. "Wellicht vergis ik mij! Misschien is het volstrekt niet zoo!"
Waar het zilverwitte berkje Voor de spits van 't verre kerkje Staat op 't neevlig blauw geheeld Zweeft op zijn citroengeel vlerkje Vlinder, die met vlinder speelt. O! de groote bloeiende aarde, O! de hemel blauw en goud, Wist ik wat zij mij bewaarde, Wát zij mij verborgen houdt!
Zeer spoedig is ze dan ook bevorderd tot geur, en voldeed byzonder, want ze vulde de heelallen dat wy er hoofdpyn van kregen. Dit gebeurde omstreeks den tyd toen gy begonnen zyt gras te gebruiken. Weldra werd ze 'n vlinder. Maar uw moeder vond die konditie niet geschikt voor 'n meisje, en liet haar daarom spoedig overgaan in 'n sterrenbeeld ... zie, daar staat ze ... ònder ons.
Op een zeker oogenblik verandert Kocho's haarspeld in een vlinder, welke blijft zweven boven de schuilplaats van den misdadiger, die al die ellende heeft veroorzaakt. De Witte Vlinder. Er is een vreemde en roerende Japansche legende, die in verband staat met den vlinder. Een oude man, Takahama genaamd, woonde in een huisje achter het kerkhof van den tempel van Sozanji.
De best gevulde buiken zijn daartegen niet bestand; zij nemen langzamerhand af en maken de zwaartste mannen als een vlinder zoo licht. En weldra zal men Lamme, mijnen vriend, genoegzaam ontvet, zien loopen als een hert, Laas! sprak Lamme, zou dit voortaan mijn armzalig lot moeten wezen? Ik heb honger, mijn vriend, en zou willen eten. De avond viel. Zij kwamen te Brugge langs de Gentpoort.
Woord Van De Dag