Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Ik wenschte uw meester te spreken, zeide zij. Het verwonderde mij wel eenigszins dat die aanzienlijke dame mijn meester wilde spreken. Zij had, dacht mij, beter gedaan met haar gift op het bakje te leggen; maar ik deelde aan Vitalis haar wensch mede, terwijl Capi onderwijl bij ons kwam. De tweede inzameling had nog minder opgebracht dan de eerste. Wat wil de dame van mij? vroeg Vitalis.
Ik wilde er mij tegen verzetten; Mattia wilde ook wat zeggen, maar op strengen toon legde de gendarme ons het stilzwijgen op, en daar ik mij herinnerde wat er met Vitalis te Toulouse was gebeurd, zeide ik tot Mattia, dat wij maar moesten zwijgen en den gendarme volgen. Het gansche dorp liep ons na tot het stadhuis, waar de gevangenen bewaard werden.
Zie eens door dien kijker, zeide ik, en uw nieuwsgierigheid zal bevredigd zijn. Zij keek, maar zag niets anders dan den witten weg, want er was nog geen rijtuig te zien. Toen bracht ik op mijne beurt mijn oog voor het glas. Hoe is 't, hebt gij niets door dien kijker gezien? vroeg ik op den toon van Vitalis, als hij zich tot het geëerde publiek wendde.
Maar dat duurde ook slechts kort; spoedig kwam zijn geheugen hem te hulp en herinnerde hij zich, waarom zijn troep niet volgde. Hij snelde ons dan voorbij en keek Vitalis aan, alsof hij hem wilde laten zien, dat hij er nog was; zoo Dolce en Zerbino niet kwamen, was het, omdat zij niet konden komen.
Het was tijd dat ik hem uit de dwaling hielp, anders zou hij op mij misschien ook een aderlating hebben toegepast. Ik ben niet ziek, zeide ik. Niet ziek? herhaalde de dokter. De knaap ijlt. Zonder te antwoorden sloeg ik het dek een weinig op en wees op Joli-Coeur, die zijn poot om mijn hals had geslagen. Dat is de zieke, zeide ik. De dokter deed twee stappen achteruit en wendde zich tot Vitalis.
Dat weet ik niet, dat doet er ook niet toe; ergens waar gij beter zijt dan hier. "Het doet er niet toe waar", dat was zeer onbestemd en hoe zou ik het aanleggen, om Vitalis op zijn besluit te doen terugkomen?
Als Vitalis er nu maar was, dan zou hij den agent ten minste te woord kunnen staan. Maar ik was geheel alleen en ik moet eerlijk bekennen, dat ik niet weten zou, wat ik den agent antwoorden moest, wanneer hij mij aansprak. Het voorkomen van den agent stelde mij volstrekt niet gerust; hij zag er kwaad uit en het scheen dat hij zeer driftig was.
Nog eenige stappen en dan waren wij op de plek, waar ik aan Vitalis verlof had gevraagd, op den rand van den weg te gaan zitten om het huis nog eens te zien van vrouw Barberin, waar ik nooit meer dacht terug te komen. Houd het touw vast, zeide ik tot Mattia. En met een sprong was ik op den dijk langs den weg.
De politie! riep Garofoli, terwijl hij opstond; gij dreigt mij met de politie? Ik, ja, ik, hernam Vitalis zonder zich door den boozen padrone van zijn stuk te laten brengen. Luister Vitalis, begon deze op bedaarden, zelfs eenigszins spottenden toon, gij moet u niet zoo boos toonen, en mij dreigen, dat gij klappen zult, want ik zou van mijn kant evengoed dat kunnen doen.
Wat mezelf betrof kon ik hem antwoorden, dat ik geen ouders had en dat Vitalis mij voor een som geld, die hij aan den echtgenoot van mijn voedster had gegeven, gehuurd had. En wat gaat gij nu doen? vroeg de commissaris. Acquin antwoordde hem hierop voor mij. Daarvoor zullen wij zorgen, indien gij hem aan ons wilt toevertrouwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek