United States or Montenegro ? Vote for the TOP Country of the Week !
Men moet zich dan ook bovendien niet schamen om een beroep te doen op de publieke liefdadigheid, en daartoe zou ik nooit kunnen besluiten. Wij moeten dus wat anders bedenken. Ik zal u zeggen wat ik gedacht heb en waartoe ik dan ook besloten ben. Tot aan het einde van den winter zal ik u bij een padrone in den kost doen, die u met andere kinderen op de harp zal leeren spelen.
Maar niet dezelfde gedachten bezielen ons wanneer wij in onze herinneringen de een of andere gebeurtenis herdenken, als op het oogenblik, toen deze plaats greep. In hetgeen hij mij toen zeide, stonden twee dingen mij slechts duidelijk voor oogen: Onze scheiding. En de padrone.
Weet ge ook wanneer hij terug moet komen? vroeg ik, toen zijn hoest wat bedaard was. Over drie maanden. Garofoli moest dus nog drie maanden zitten. Mattia kon alzoo veilig ademhalen; binnen drie maanden zouden mijne ouders wel het middel gevonden hebben, om dien vreeselijken padrone in de onmogelijkheid te stellen iets tegen zijn neef te ondernemen.
»Dan kon Signore hier blijven eten en overnachten, en eene goede flesch wijn hier drinken; en dan kon Signore den padrone beloven hij behoeft het niet te doen, maar hij kon het licht beloven dat hij iets in de krant zal schrijven, om andere Signori uit Holland hier te Tremosine bij den padrone te doen aanlanden; en op die manier Ahi! Stil! daar is zij!" Daar was zij, Giulietta.
Garofoli is de padrone van wien ik u gesproken heb, zeide Vitalis, terwijl wij de trap bestegen, waarvan de treden met een laag slijk en aarde waren bedekt, alsof zij uit vochtige klei gehouwen waren; hier woont hij. De straat noch het huis of de trap waren geschikt om mij in een vroolijker stemming te brengen. Hoe zou de bewoner wel zijn?
De politie! riep Garofoli, terwijl hij opstond; gij dreigt mij met de politie? Ik, ja, ik, hernam Vitalis zonder zich door den boozen padrone van zijn stuk te laten brengen. Luister Vitalis, begon deze op bedaarden, zelfs eenigszins spottenden toon, gij moet u niet zoo boos toonen, en mij dreigen, dat gij klappen zult, want ik zou van mijn kant evengoed dat kunnen doen.
Mattia haastte zich om hem zoo beleefd mogelijk te antwoorden en hem mede te deelen wat Vitalis hem opgedragen had. O, is Vitalis in Parijs, antwoordde hij, wat wil hij van mij? Dat weet ik niet, hernam Mattia. Ik spreek niet tot jou, maar wel tot dien knaap. De padrone komt zoo straks, zeide ik, zonder hem de waarheid te durven vertellen: hij zal u zelf wel zeggen wat hij wenscht.
Toen ik op een bordje den naam van de straat Mouffetard las, kwamen tal van herinneringen bij mij op: Garofoli, Mattia, Riccardo, de knaap met zijn marmotjes, de zweep en Vitalis, mijn goede meester, die gestorven was, omdat hij mij niet verhuurd had aan den padrone in de straat Lourcine; ik meende zelfs bij den ingang van de naburige kerk in een knaap Mattia te herkennen: hij had hetzelfde groote hoofd, dezelfde starende oogen en sprekende trekken, kortom, zijn gansche voorkomen deed mij aan hem denken; maar zonderling, hij was in dien tusschentijd niet gegroeid.
Woord Van De Dag