Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
"Ik geloof het, Adriaan; maar gij kondt niet weten, dat men er zou schelden en twisten." "Daarom is het niet: ik ben droef in mijn hart." "Hoe zoo? Is u iets geschied?" "Wildenslag heeft mij vervaard gemaakt! hij maakt mij altijd vervaard.... En misschien heeft hij gelijk; misschien doen wij niet wel met onzen Bavo boven zijne ouders te willen verheffen." "Alweder dit kwaad gepeins!"
Geve God, dat er geene menschen in de tilbury zaten! Dan zou het ongeluk niet schromelijk zijn; want de sneltrein is voorbijgereden zonder letsel." "O, mijn God!" kreet de vrouw, eensklaps angstig den arm haars mans aangrijpende. "Is het mogelijk!" "Wat maakt u dus vervaard, Mie-Wanna?" "Ach, daar vóór ons, in den schijn der bliksems, zag ik, dunkt mij, een mensch liggen!"
De slaaf van een luim, van den lust van het oogenblik, woest en verschrikkelijk, maar met een ontembare kracht, voor niets ter wereld vervaard. Zij had zich den heelen avond gedrukt gevoeld en niets anders dan smart, wreedheid en lafheid gezien. Nu was dat alles vergeten. De jonge gravin was weer blij, dat zij een mensch was. De godin van de schemering was overwonnen.
"Wij, die, om zoo te zeggen, van kindsbeen af het brood der Reimonds hebben gegeten, wij zouden onzen ongelukkigen meester gaan verlaten, nu een droeve dood hem bedreigt? Nimmer, Jakob; wat er ook geschiede, ik verlaat hem niet zoolang hij leeft." "Zijt gij dan niet vervaard, Peternelle? Vreest gij niet, dat de zwarte man ons beiden...."
Dan zal men u verdoemen, uwe schimmen zullen vervaard uit hunne graven oprijzen, zij zullen Wralda, zij zullen Frya en hare maagden aanroepen, doch niemand zal er iets aan kunnen verbeteren, bevorens het Juul een anderen loopkring intreedt, maar dat zal eerst gebeuren als drie duizend jaren verloopen zijn na deze eeuw. Einde van Rikas brief. daarom wil ik eerst over zwarte Adel schrijven.
Te oordeelen op zijne wijdgeopende oogen en zijne verschriktheid, moest hij het meisje zelf aanzien voor iemand, die in betrekking stond met de hel. "Onnoozele droomer," zeide zij lachend, "gij zijt vervaard van een hinderloos beest." "Hinderloos beest?" spotte Jakob. "Hij heeft nog nooit een Christenmensch vriendschap betoond.
En schijnt hij u te kennen en te beminnen, mejuffer, hij moet weten waarom!" "Ik wed, dat gij hem van uw leven nog niet hebt gestreeld." "Beware mij God! Ik zal er mij wel voor wachten." "Ziet gij? Door uwen schrik en uwe gekke grillen maakt gij het beest vervaard. Maar genoeg met deze kinderachtigheden. Vermits mijn oom nu spreekbaar is, leid mij tot hem."
"Gij kent mijnheer Reimond, niet waar?" "Neen, mejuffer." "Gij ziet hem toch dikwijls, vermits gij van het dorp zijt?" "Ik heb hem nooit gezien, mejuffer; en ik hoop, dat God mij zal toelaten, hem nooit te ontmoeten." Deze woorden, op eenen zonderlingen toon gesproken, verwonderden het meisje. "Wat wilt gij zeggen?" vroeg zij. "Ik begrijp u niet. Zijt gij vervaard van mijnheer Reimond?"
Nauwelijks had de Abt gedaan met spreken, of de man, die het onderwerp van het gesprek had uitgemaakt, trad met drift de kamer in, smeet de deur achter zich toe en wierp zich zonder een woord te spreken in een armstoel. "Goede hemel! wat is er gebeurd?" vroeg de Abt, vervaard over zijn uitzicht: "waar hebt gij gezeten? en hoe komt gij aan die geweldige kleur?
"Wij kunnen hier geen goed meer doen," zeide hij: "alle man naar beneden en de poort verdedigd!" Op dit oogenblik kwam een monnik vervaard over den zolder aangeloopen: "de kerk staat in brand!" riep hij: "en de Hollanders zijn bezig het dak te beklimmen." Beide was waar!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek