Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
En de Majoorske staat op, en al de vijftig gasten; de vrouwen schreien van angst voor wat nu volgen zal, de mannen staan vervaard, en aan de voeten van de Majoorske ligt Kaptein Kristiaan en kust den zoom van haar kleed, terwijl zijn tranen op den vloer vallen. De breede, met haar begroeide handen van den Majoor ballen zich; hij heft den arm op. Maar zij spreekt eerst.
Die ongelukkige, die arme Willem! Hadde hij nooit den voet op dit vermaledijd kasteel gezet! Zulk einde en nog zoo jong!" "Water en azijn? Wat is er gebeurd? Hebt gij weder iets uitgevonden om mij vervaard te maken?" vroeg de vrouw verbleekend. "Neen, neen, Peternelle, ditmaal is het ernstig waar," antwoordde Jakob. "Is mijnheer Reimond overleden? Eilaas, het moest er toch eens van komen.
Nauwelijks was de dienaar, aan wien hij dit bevel gegeven had, vertrokken, toen de Heer van Teylingen met een vervaard gelaat kwam binnengetreden en hem meldde, dat Reinout ontsnapt was uit de gevangenis, waar men hem in gezet had. "Onmogelijk!" riep de Graaf uit: "of hebben die ezels de grendels niet gesloten?"
Nu reeds wil hij de helft van zijn fortuin aan den goeden Willem onttrekken, om ze aan die onbekende praatmaakster te geven.... Ho, welke gedachte! Peternel, laat mij eens doen, en wederspreek mij niet: ik zal ze zoo vervaard maken, dat ze van Wildenborg zal wegvluchten, alsof ze den zwarten man in persoon hadde gezien. Gij keurt mijn voornemen af?
"Waar ben ik?" zeide zij, de blauwe oogen opslaande en vervaard om zich heen ziende. "Vrees niets, lieve kleine!" zeide Arkel: "maar drink liever nog eens: gij hebt het koud gekregen daar in 't natte gras: dek u maar goed toe en het zal wel beter worden." "Neen, neen," zeide Madzy, den arm des jongelings afwerende, en pogende op te staan: "hier blijf ik niet? Waar ben ik toch?
"Zeer wel, uiterst wel; ik was ook zoo vermoeid." "En gij hebt niets gezien? Niets?" "Wat zou ik gezien hebben, mijne lieve Peternelle?" "Ach, mijn man heeft mij vervaard gemaakt, hij is naar uwe kamer gegaan, heeft het bed ledig gevonden en meende, dat u een schrikkelijk ongeluk moest overkomen zijn." De jongeling haalde medelijdend de schouders op. "Waar is Jakob?" vroeg hij.
Een blaffen schalt hem na en plotslijk trilt de lucht Van 't bassen van rondom, dat andwoordt. Kreten rijzen, En rossen brieschen; schelle woudhoorngalmen wijzen En seinen plaats en spoor. 't Gevogelt krijscht in 't rond. Al 't wild, vervaard, schiet op van 't leger, langs den grond.
"Meent gij hoorngeblaas te vernemen? Het is nog wel veertig minuten te vroeg voor den sneltrein van tien uren." "Neen, dit niet: gedommel in de verre verte. Het zal gaan donderen, wees zeker, Jan." "Het is mogelijk; het was er vandaag een weder naar," zeide de baanwachter. "Komt, kinderen, gij moet gaan slapen.... Vervaard van den donder? Waarom?
En wat een kranige figuren, die trommelslagers der Koninklijke garde! Inmiddels worden de kinderen ingewijd in de kennis der straatroepen, bedrijven en ambachten. Onder een kapperswinkel ontmoeten wij deze legende: Wij snijden het haar en scheren den baard, In onze hand is een ieder vervaard. Maar vooral toch bij de dierfabel.
Wanneer hij niet kwam, zou de banvloek over hem worden uitgesproken. Hendrik was woedend, toen hij dit hoorde. De pauselijke gezanten joeg hij met spot en schimp uit het land, maar Gregorius liet zich niet vervaard maken: hij sprak den banvloek over Hendrik uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek