Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Mijn hart beeft en mij spookt nog het ijselijk schouwspel voor de oogen ... Op een kruis genageld, met ijzeren tangen verscheurd, door de menigte met modder overdekt, gehoond, bespot, vermaledijd, de oogen tot God en voor zijne beulen biddend ... zoo is de oude proost van St-Donaas gestorven ." Ivo-de-wolvenjager borst in tranen.
Robrecht werd door de tranen zijns vaders diep getroffen: hij voelde de hel en haar martelpijnen in zijn hart. Zijn vervoerdheid vergrootte nog; hij riep als uitzinnig: "Vermaledijd vervloek mij, o mijn Vorst en Vader! Maar ik zweer u bij de almachtige God, dat ik nooit voor een Fransman kruipen of bukken zal, en ik zal uw gebod niet gehoorzamen!"
"Ik weet het wel, man." "Hebt gij niets op uwe conscientie?" "Och neen, ik ga alle maanden te biechten." "Hebt gij u zelve nooit verwenscht of vermaledijd?" "Nog veel minder." "Weet gij niet, of uw vader of uwe moeder u ooit verwenscht of vermaledijd hebben?" "Ik weet het niet; zij beminden mij zeer en zijn heel vroeg gestorven." "Hebt gij nooit eene zwarte kat gestreeld?" "Neen."
Ja, de gruwelijke moord, door Burchard Knap gepleegd, is de oorzaak van Gods toorn tegen ons geslacht; maar gij, gij hebt den wreeden arm van Burchard bestierd ... Wees vermaledijd, valschaard, vermaledijd tot in den dood!"
"Natuurlijk," antwoordt de jonge dame achteloos. "Natuurlijk niet!" roept de Vlaamsche vader uit met het air van een Romeinschen. "Papa!" "Wel vermaledijd! Denkt gij, dat ik u nogmaals zal toestaan, jonge dame, mijn koetspaarden tot laat in den nacht buiten te laten wachten, zooals gisteravond, zoodat zij 's morgens voor den vrachtwagen in slaap vallen!
De ridder, die op den wagen gebonden lag, woelde zich om en wrong zijne leden, als wierd hij door de stuiptrekking eener vurige woede geschokt. Zoo geraakte hij half opgericht en schreeuwde met eene machtige stem tot de Kerels: "Moordenaars, vuige, laffe moordenaars, gij hebt Kerlingaland en mij in het verderf gestort! Wees vermaledijd!"
Al de Kerels waren, volgens hen, medeplichtig aan de ijselijke misdaad; men zou ze uitroeien tot den laatste toe, hunne hofsteden afbranden, hunne velden verwoesten en zelfs hunne vrouwen en kinderen dooden, opdat de herinnering aan het vermaledijd geslacht wierd vernietigd.
Uw stroom is majestatisch neergedonderd met wentelsprongen tot den blanken plas, maar als een zwoel, vermaledijd moeras houdt U van mij mijn tijd en volk gezonderd. En daar was géén, ik zeg u, die verstond de taal der stroeve plooyen om mijn mond.
"Gij hebt insgelijks achter het vermaledijd stallichtje geloopen?" "Den geheelen nacht." "Maar dan hoef ik u niet te vertellen, wat gij, evenals wij, hebt ondervonden." "Hoe meent gij het?" "Gij zijt na lang dolen gevallen, niet waar?" "Ja." "Beneden eene oude stadsvest?" "Inderdaad." "Een steenen voetpad bracht u over de gracht, en gij zijt, door een gat in den muur, hier binnen gekomen?"
Die ongelukkige, die arme Willem! Hadde hij nooit den voet op dit vermaledijd kasteel gezet! Zulk einde en nog zoo jong!" "Water en azijn? Wat is er gebeurd? Hebt gij weder iets uitgevonden om mij vervaard te maken?" vroeg de vrouw verbleekend. "Neen, neen, Peternelle, ditmaal is het ernstig waar," antwoordde Jakob. "Is mijnheer Reimond overleden? Eilaas, het moest er toch eens van komen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek