Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
"Zoo gij liever in mijn vertrek wilt komen," zeide Adeelen: "het huisraad is er zeker beter in orde en...." "En ik zal er blootstaan aan de nieuwsgierigheid uwer dienaars? Ik dank u." "Gij zult er niemand zien, zoo gij zulks niet verlangt: en ik zou den strot afsnijden aan dengene, die zoo stout ware eenige vraag omtrent u te doen."
"Neen!" antwoordde Arkel droogjes weg; "die is mij somtijds voorgegaan; maar ik had verzocht, dat daarover niet gesproken zou worden. Gij weet nu al wat gij verlangt te weten. Wij zouden onzen tred wat kunnen verhaasten." Onder het uiten dezer woorden, gaf hij zijn paard de sporen: en de trein reed op een vluggen draf naar Utrecht voort.
Ik herinner mij, dat hij juist aan een kolossaal doek bezig was, een scène uit Dantes Paradiso, geloof ik, juist toen.... toen hij stierf. Arme papa! Maar jij, je bent nog jong en flink, ik begrijp niet hoe je niet verlangt om wat te doen, iets groots, iets bizonders. Je weet, dat ik bij Hovel werken ga; oom Verstraeten heeft het voor mij bedisseld.
De mannelijke zinnelijkheid wenscht geen dadelijke, lijdelijke overgave, zij verlangt integendeel verzet, tegenstand, zij wil de zege stuk voor stuk bevechten, wat zich aanbiedt wordt weinig of niet meer begeerd, wat zich al te licht prijsgeeft trekt niet aan, stoot eer af. Evenzoo is het met de zich vrijelijk aan den blik prijsgevende naaktheid.
Maar om geen tijd te verliezen, want hij verlangt naar zijn beminde en ook naar zijn maaltijd, borstelt de jonge man alle sporen van de reis van zich af en bedient zich daarna van zachter handdoeken, dan hij ooit in zijn gespierde handen heeft gehad.
En als je verlangt mijn meening te hooren over jelui toekomst hier op aarde, dan is die deze: dat ik niet geloof, dat jelui voor iets anders gebruikt kunnen worden dan om eieren uit te broeden; jij... Morten, met je mooien bijnaam, jij kunt 't misschien brengen tot den jongen van den knecht van den koster. Abraham Lövdahl kom eens voor het bord."
Hij was zoo verbaasd, dat hij mijnheer de Gillenormand niets vroeg. Deze hernam: "'t Schijnt dat hij ziek is. Hij verlangt u te zien." En hij voegde er na eenig zwijgen bij: "Ge vertrekt morgenochtend. Ik geloof, dat er te zes uren een wagen vertrekt, die daar des avonds aankomt. Daarmede moet ge gaan. Hij zegt, dat er haast bij is." Toen kreukte hij den brief ineen en stak hem in zijn zak.
Anderen staan stil, draaien wat heen en weer, loopen rond en staan weer stil, zwijgend met onbeslisten blik en dwalend oog, alsof ze er niet heel zeker van waren, dat zij den vasten grond betreden. Verlangt u boter? Wij wenschen boter. Hebt u kaas? Wij hebben kaas; zie, hoe zacht ze is.
"Army zal het bij de oude, knorrige tante wel zoover weten te brengen, dat zij hem het waarlijk vorstelijk vermogen vermaakt," viel de oude dame haar bits in de rede. "Hoe bedoelt gij dat, grootmama?" klonk plotseling de stem des jongen mans. "Gij verlangt toch, hoop ik, niet, dat ik een erfenisjager worden zal, zooals men dat noemt?
"Zet dan dat licht neêr en ga naar binnen, in de kamer, en laat mijne vrouw niets merken, maar zeg aan den baljuw dat er iemand is, die hem verlangt te spreken, en breng hem dan bij mij." Nu, dat gebeurde, en de oude heer kwam binnen en zeide: "Goeden avond, mijn jongen; wat wilt gij, en wat doet ge hier in de kamer van den burgemeester?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek