United States or French Guiana ? Vote for the TOP Country of the Week !
Waarom mijnheer de baljuw Frits Sahlmann aan zijn oorlapje trekt, en mijn oom Herse steeds van zijn stuk geraakt. En hoe de geschiedenis heel mooi ten einde komt. Hij ging, en Hendrik en Fieken bleven alleen. Op het slot zat de oude baljuw met den poedermantel op den poederstoel; hij was verdrietig. "Netje," zeide hij, "de mantel zit mij te stijf om de keel."
Waar is warre, warre, wou... Wouter die me redden zou? Dit maakt hem verdrietig, en hy kon zich niet weerhouden 'n steen te werpen naar den eend die door z'n gulzigheid oorzaak was van Amalia's twyfel aan z'n riddereer. De eend koos de beste party, en vertrok, na Wouter te hebben uitgescholden zoo goed hy kon.
Waarom laat je ze geen kindermeid worden of zoo iets?" "Ja...." zei de vrouw verdrietig, "maar 't werk leit niet opgeschept." De kleine, grijze kinderoogen boven de pipsche sproetenwangetjes hadden plotseling, in schrik van blijdschap, open naar den dokter heengekeken; dan werd het een angstvraag, fel naar de moeder op.
Die nacht hebben we de ogen nooit toe gemaakt, en net altijd gehuild, en toen we de volgende morgen werden uitgebracht op de markt om verkocht te worden, toen voelde ik net naar op mijn maag. We konden in die dagen nog niet één woord Hollands praten, maar een van de mensen van het schip kon onze taal praten, en vroeg mijn moeder waarom we allemaal zo verdrietig waren.
Verdrietig dronk ze hare melk, die koud geworden was, keek de broers, die haar uitlachten, zwart aan, stiet kleinen Wim, die ook van haar zijn "boôm" wou hebben, weg en bromde tegen Clara: "Naar kind, waarom heb je me niet geroepen!" En niets zag Nellie er van, dat de ontbijttafel gezellig leek. Ze was wat blij, toen ze de boterham op had. Nu naar school. Maar waar was haar tasch?
Na 't verlies van den laatsten buffel hield hy zich nog eenige jaren staande door te werken met gehuurde ploegdieren. Maar dit is een zeer ondankbare arbeid, en bovenal verdrietig voor iemand die in 't bezit van eigen buffels geweest is.
Op een goejen dag of eigenlijk een heel leelijken dag toen kwam er een bevel dat hij mee moest vechten, want hij was zooveel als bij ons een schutter, of in 't vervolg een scherpschutter. De vrouw vond het wel verdrietig om het werk, maar zij zag er toch niet veel kwaad in, omdat de Pruisen, zooals ze allemaal zeiden, haast altijd verloren.
De koningin pruilerig en verdrietig, de koning brommig en boos: o wee, o wee! Toen gebeurde er, wat er nog nooit gebeurd was, zoolang ze met elkaar in hetzelfde paleis woonden: de koning en de koningin kibbelden! Waarover, ja, dat wisten ze den volgenden dag zelf eigenlijk niet meer.
Als hij slecht gehumeurd is trekt hij door de bovenste aangezichtsveeren naar boven, de onderste naar onderen te richten en de veeren boven de oogen te laten zakken een echt verdrietig gezicht, welks beteekenis zelfs voor een nietdeskundige geen oogenblik verborgen blijft.
Dan hoop ik, dat hij nog eens dunnetjes overgegeeseld wordt; dat is hij dubbel waard." Doch al zijn gemopper baatte Fulco niet. Peer bleef waar hij was. De zon stond eindelijk reeds in het zuiden. Fulco werd meer dan onrustig, hij werd verdrietig. De moed ontzonk hem. "Arme, arme Heer!" zuchtte hij. "Nu is alles verloren, nu kan niemand u meer redden.