Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Zonder dat haar man het merkte, maakte ze allerlei teekens tegen Hans; maar Hans begreep niets van hare knipoogjes en van al die bewegingen met de hand. Wat had dat toch te beteekenen, en waarom werd Teunissen verdrietig, toen hij op eens merkte, wat zijne vrouw achter zijn' rug deed!
Papa!" had geroepen, en daarna eveneens had gehuild, totdat hij Frans omdat ze allemaal huilden, eindelijk ook erg verdrietig was geworden.
Hij begon hevig te trillen en barstte in tranen uit. »Beste jongen!« zei de oude heer, »je ziet er bleek en verdrietig uit. Wat scheelt er aan?« »Ga een beetje verder van hem af staan, bode,« zeide de andere raadsheer, terwijl hij het papier ter zijde legde en zich belangstellend voorover boog. »Nu jongen, zeg eens wat er aan scheelt, wees maar niet bang.«
En dan: nooit behoefde ze nu meer te zoeken. O, dat nare zoeken, wat ging daar vroeger een tijd mee heen, en wat maakte het haar onrustig en verdrietig. Alles, wat ze noodig had, lag nu voor de hand. "'t Is net," zei Ida soms, "of ik wel tweemaal zooveel tijd heb als vroeger." "De dagen zijn zeker langer geworden," zei 't vrouwtje dan lachende. En dan op school was 't ook veel prettiger geworden.
De wyze waarop Holsma's klacht over gebrekkig lezen behandeld werd, mag ik gedeeltelyk overslaan omdat ik by veel gelegenheden daarover heb uitgeweid. De zaak kwam in zyn mond hierop neer, dat het voor 'n arts zoo verdrietig was z'n patienten te zien vermoorden met rottekruid, als-i met de meeste duidelykheid suikerwater had voorgeschreven.
O, zeker, ik hoor in m'n verbeelding reeds 't verdrietig geroep van Pompeji en Herculanum: berg, val weer op ons, herbesluier onze aangezichten met schaamtedekkende lava ... we bezitten niets ... niets ... niets dat waard is het daglicht te aanschouwen na de heuchelyke verryzenis van Wouter's agenda! Zóó zal 't wezen!
Annuschka en Peter, die haar volgden en haar goed in het rijtuig droegen, de blijkbaar ontevreden koetsier, allen stonden haar tegen en hinderden haar met hun woorden en gebaren. "Ik heb je niet noodig, Peter." "Maar het plaatsbillet?" "Nu, zooals je wilt, 't is mij hetzelfde," zeide zij verdrietig.
Hij wist wel, dat dit eene onmogelijkheid was, maar toch, dat zij hem nooit eenig bericht gezonden had omtrent de plaats van haar verblijf, dat kon hij zich niet begrijpen en stemde hem verdrietig. Zij wist toch, hoeveel hij van haar hield, hoe lief hij haar had. O, hij verlangde onuitsprekelijk naar haar....
Maar," liet hij er op volgen, "wanneer zij in het huis is blijven staan en hij heeft vóór het huis in de goot gelegen, dan zal zij wel baas in huis zijn." Ik weet het niet, maar het werd mij na dit gesprek zeer verdrietig en angstig te moede. Uit dit oogpunt had ik mijn voornemen nog niet bekeken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek