Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Hij zond om den wagenmaker, maar vernam, dat die aan de eggen werkte, die reeds in de boterweek gereed hadden moeten zijn. Het was voor Lewin zeer verdrietig, dat die wanorde in de zaken zich zoo dikwijls herhaalde, hoezeer hij er jaar op jaar ook tegen gestreden had. Daarom liet hij den opzichter roepen.
In een onderhoud, dat ik vanmorgen met hem had, toonde hij zich verdrietig, dat hij door de gierigheid van den koning geen gevolg kan geven aan de ingevingen van zijn edelmoedig hart. Hij beklaagde zich dat hij niet overeenkomstig zijn stand als prins kon leven.
De rechtsgeleerden en advocaten voor de verdediging beweerden intusschen, dat ze veel sympathie voor ons gevoelden in ons leed, en de een na den ander kwam naar ons toe en zei iets als: "Wij hier in Calcutta zijn zeer verdrietig om het gebeurde.
"Wij moeten er echter over," zeide de doctor. "Laat ons de kisten wegwerpen, daar wij ze hebben geledigd," zeide Kennedy. "Werp ze weg!" "Ziedaar!" zeide Joe. "Het is verdrietig dat dat alles zoo stuk voor stuk weg gaat." "Wat u betreft, hernieuw uwe opoffering niet. Wat er gebeure, zweer mij ons niet te verlaten." "Wees gerust, meester, wij zullen elkander niet verlaten."
U kent hier zeker weinig menschen? vroeg "Auntie" die blijkbaar met haar scherpen zin mijn bevreemding opmerkte. Niemand, bekende ik, ietwat gegeneerd en vaag verdrietig. Er komen hier veel lui, die wij ook 's zomers in Newport, Saratoga en Lennox ontmoeten, deelde "Auntie" mij mee. 't Is nogal aardig, begrijpt u; het wordt zoo'n beetje als één groote familie.
En heel in 't voorbygaan, willen wy hopen Wouter voelde zich aangestoken door die kinderachtigheid. 't Was jammer, 't was verdrietig, 't was kleingeestig en ondichterlyk, maar o, Caligula! we zyn zoo! En wie ieder 't hoofd wou afslaan, die zich ooit schuldig maakte aan zoo'n... menschelykheid, zou veel te doen hebben.
Polycrates liet ons dadelijk deze vreemde gebeurtenis boodschappen; maar in plaats van zich te verblijden, schudde uw vader verdrietig het grijze hoofd en zeide: hieruit leeren wij, dat men niemand aan zijn noodlot kan ontrukken.
Hij wist later nog niet, hoe hij al die lange uren wel doorgekomen was, eer de tijd kwam, om naar bed te gaan. In den tuin durfde hij niet te komen, niet eens voor 't venster: als de jongens hem zagen, zouden ze opnieuw beginnen te plagen. In lezen had hij geen' lust, in spelen nog minder: hij was veel te verdrietig, veel te boos, en zijn neus deed hem te veel pijn.
Zoo, papa? Ja, Pompile. De juffrouw heeft hem gezegd dat mama den heelen nacht gedroomd heeft! Dat is zeker nogal heel akelig, papa! Ze heeft gistr'avend kreeftensla gegeten, weetje? Zoo, papa? En daar droomt ze zoo van. De juffrouw heeft aan Gerrit gezegd dat ze heel zenuwachtig is, byzonder erg zenuwachtig. Dat is wel verdrietig, papa! Niet waar? Héél verdrietig!
Blozend keek ze nu eens om naar hem; maar Paul liet zijn gezicht niet zien.... Hij scheen ook in 't geheel niet meer op haar te letten, want toen er even stilte was, bemerkte hij 't niet eens.... En Annie voelde zich weer net zoo als toen Louis had voorgesteld dat Paul zou meegaan, en hij geaarzeld had dat goed te vinden..., zoo verdrietig en in-den-steek-gelaten.... Ze zei, nog sterker blozend, met een geluid van tranen achter in haar stem: "Toe Paul, help jij me nu 's!... Wat vin-jij de mooiste van die twee?..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek