United States or Niger ? Vote for the TOP Country of the Week !
Niemand kende hem; en wijl Cosette geen lompen meer droeg, herkenden velen haar niet. Cosette ging heen. Met wien? waarheen? dit wist zij niet. Al wat zij begreep was, dat zij Thénardier's kroeg verliet. Niemand had er aan gedacht haar vaarwel te zeggen, evenmin als zij om van iemand afscheid te nemen. Zij verliet dat huis, gehaat en hatende.
"UEd. spot er mede," hervatte de vreemdeling: "maar...." "Vaarwel Pater! Goede reis naar Brussel! en mijn gebiedenis aan den Aartshertog," zeide de Ambtman, willende heengaan. "Sta! gij dwaas!" zeide de Pater, hem met een forsche vuist terughoudende: "gij zijt immers te ver gegaan om terug te krabben.
Een andere vrouw dan ik zou misschien een man, die haar verlaten heeft zonder haar vaarwel te zeggen, niet zoo vriendelijk hebben ontvangen, maar ik ben nu eenmaal van dat goede slag meisjes, die altijd met genoegen een oude liefde weerzien."
Sinds ik u vaarwel zegde, heb ik verre reizen gedaan en vreemde landen bezocht.
Nu vaarwel, meester, en wees goed jegens den armen Gurth en zijn hond Fangs; en laat mijn zotskap in de zaal van Rotherwood ophangen, ter gedachtenis, dat ik mijn leven voor mijn meester gegeven heb als eene getrouwe nar." Dit laatste woord kwam er uit met eene weifelende uitdrukking, tusschen scherts en ernst in. De tranen stonden in Cedric's oogen.
MEVR. BERNICK. Ja, kom mee! O, Dina, wat een geluk voor je! MARTHA. Vaarwel, Johan! Hum ... nou moet ik dan toch zeggen.... Niet den moed verliezen, jongen. BERNICK. Johan, nu ga je toch niet weg met de "Indian Girl"? JOHAN. Juist nu wel. BERNICK. Maar dan kom je toch niet terug? JOHAN. Ik kom wèl terug. BERNICK. Na wat er gebeurd is? Wat wil je dan nu nog?
"Zij is reeds toegestaan, eer gij er om vraagt," zei Cedric, terwijl hij zijne hand in die des ridders legde, welke met den ijzeren handschoen bedekt was, "zij is reeds toegestaan, al moest het mijn half vermogen kosten." "Beloof niet zoo schielijk," hervatte de ridder; "ik hoop echter de belooning, die ik vragen zal, te verkrijgen. Intusschen vaarwel!"
Ik hoopte altijd, dat ik u vóór uw definitief vertrek nog eens zou kunnen zien, om u vaarwel te zeggen; maar gij waart altijd par voies et par chemins in de laatste dagen en ik .... neen, ik was niet op reis, maar zoo wat in een betooverd slot geraakt, waar ik wel niet door draken en reuzen, maar door mijn eigen wil en zucht tot volharding werd vastgehouden.
Guy betaalt dus haastig zijn gelag en de drie mannen verlaten Het Geschilderde Huis, en de Bagijnenstraat doorgaande, komen zij op de Esplanade, waar Oliver op zachten toon en met een hartelijken handdruk zegt: "Vaarwel." "God zegene u!" antwoordt Guy. En ofschoon zij geen woord meer wisselen, zegt hun vriendschappelijke handdruk genoeg.
"Dwang, Francis! als het moet," hervatte ik; "maar ik ben er zeker van, er zal geen andere dwang noodig zijn dan die van uwe eigene consciëntie, die u zeggen zal, dat gij mij voldoening schuldig zijt. Vaarwel! ik ga heen om u rust te laten tot kalm beraad, maar toch, bedenk u niet te lang, want.... ik ben maar een mensch en mijne lankmoedigheid is, vrees ik, niet grenzenloos.
Woord Van De Dag