Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Wie deed het de Profundis zingen over den grond onzer vaderen, anders dan die gevloekte geestelijkheid, die hoop ledige, vadsige monniken? En dit alles om hunnen rijkdom te behouden, alsmede hunnen invloed op de afgodendienaars, en door ondergang, bloed en vuur te heerschen over het arme land. In de kooi, de wolven, die de menschen beloeren; in de kooi, de hyena's. Vive le Geus!
De vier patrouillebooten zijn hier op haar qui vive en een er van houdt de barge aan. Als de Costa Guarda zich langszij bevindt, ziet de commandant, dat het een staats-barge van Alva is; hij ontvangt van Guy het nieuwe wachtwoord, dat klaarblijkelijk reeds naar Fort Lillo gezonden was, en zegt, terwijl hij Guy een goede reis wenscht: "Wees voorzichtig.
Christus lacht hen toe in de wolk, in de zon, in de sterre. Vive le Geus! De bloedige koning kreeg tijding van hunne zegepralen. De dood beloerde dien beul, wiens lichaam opgevreten werd door de wormen. Door de gangen van 't kasteel van Valladolid sleepte hij, ziekelijk en terugstootend, zijn gezwollen voeten en zijn loodzware beenen.
Ja, Amsterdam, Schoonhoven, Middelburg zijn nog in onze macht niet. Doch alles komt op tijd voor geduldige klingen.... Vive le Geus! ... Laat ons Spaanschen wijn drinken!
Twee volksliederen, welke in dien tijd ontstonden en de gevoelens der Nederlanders jegens Alba en de Spanjaarden getrouw afspiegelen, mogen het slot van dit hoogst belangrijk deel der Nederlandsche geschiedenis vormen: »Slaet op den tromele, van dirre dom deyne; Slaet op den tromele, van dirre dom does: Slaet op den tromele, van dirre dom deyne; Vive le geus! is nu de loes.
Lamme antwoordde met horten en stooten: Ik sliep, reeds aan de beterzijde. Eensklaps dof gerucht. Stuk hout klopt op het schip. Sloep! Op het gerucht een matroos toegeloopen: Wie daar? Een zoete stem, de heure, mijn zoon, de heure antwoordt: "Vrienden". Vervolgens grovere stem: "Vive le Geus: bevelhebber van vlieboot Johanna moet Lamme Goedzak spreken". Matroos laat de ladder beneden.
Lustig klonk het: Slaet opten trommele, van dirredomdeyne, Slaet opten trommele, van dirredomdoes, Slaet opten trommele, van dirredomdeyne, Vive le Geus! is nu de loes! De Spaensche Inquisiti, voor God maliti, De Spaensche Inquisiti, als Draecx bloet fel, De Spaensche Inquisiti gevoelt puniti, De Spaensche Inquisiti ontvalt haer spel.
Voorafgegaan door een twintigtal ruiters, die met witte zakdoeken wuifden, een witte cocarde droegen en luidkeels: "Leve de Bourbons!" riepen, een kreet, die aanvankelijk slechts verbazing wekte, de Bourbons waren reeds zooveel jaren geleden verdwenen en die in de voorsteden met een daverend Vive l' Empereur! werd beantwoord, trokken de bondgenooten met keizer Alexander aan de spits Parijs binnen.
"Oera!" riep mijnheer Droi, die met de berenmuts op de straat kwam, maar anders "in negligé," en achter hem stonden zijne kleine Fransche kindertjes en schreeuwden: "Vive l'empereur!" toen juist de raadsheer, op den eersten wagen, door den volkshoop kwam aanrijden.
Er was op mij geschoten, naar mij gestoken. Was het wonder, dat wij, die altijd door op ons qui vive moesten zijn en voor niets veilig waren, in een bittere stemming waren? In deze omgeving hadden wij op geen regeerings-hulp te rekenen; wij waren geheel op ons zelf aangewezen. Welke straf verdienden de aanslagen, tegen ons gedaan?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek