Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Maurits!" zeide met nadruk de Graaf, in wiens gemoed de verontwaardiging over zulk een opeenstapeling van onverdiende betichtingen de overhand nam boven droefheid en angst: "durft gij uws vaders zoon van zulke boosheden verdenken?" "Ik verdenk u niet meer," antwoordde de Prins met een verachtenden glimlach: "dat deed ik dezen morgen: waar de zekerheid bestaat, houden de vermoedens op."
De oorlogstichtende Vorst, die na de strijd over het slagveld wandelt, die zijn Konings voeten in het bloed, dat hij deed storten, plaatst, moet in zijn eigen ogen een boosaardig schepsel zijn, wanneer hij zichzelven toespreekt en zegt: "Gij zijt het, op wiens hoofd zoveel edel bloed drijft; gij zijt het, die in één dag meer moorden hebt gedaan dan al de moordenaars uws Rijks gedaan hebben."
"Dit laat zich, dunkt mij, nogal raden," zeide Tante: "de woorden ten huize uws vaders door den liedjesmaker gesproken, heb ik bewaard, die overleggende in mijn herte, en het was alsof er een stem in mijn binnenste sprak: "zie! ik moet handelen met deze maagd gelijk Hanna handelde met Samuel haren zoon, hem opbrengende tot het huis des Heeren."
En uw broeder, Gustaaf, die getrouwe vriend uws levens, die met eene nooit volprezene deugd en edelheid van gemoed uwe verheffing en uwe glorie als zijn eigen geluk, zonder achterdocht heeft bemind; begrijpt gij wat geestontheffing dien goeden broeder tot den hemel der zielsverrukking opvoert.
"Gij hieldt dezen band uws harten voor mij verborgen! Gij hebt mij dus bedrogen?" "Eerst heden ontving ik hare bekentenis." "En om deze liefde van eenen enkelen dag gehoor te geven wilt gij de hoogste belangen uws vaderlands slachtofferen en mijne gelukkige pogingen verijdelen?" gromde de proost bitter schertsend. "Het is eene onbegrijpelijke dwaasheid. Spreken wij er niet langer van.
Een zeer eenvoudig en onwetend man is hij; maar dat hij schuld hebbe aan de vreemde gedachten uws ooms, dit schijnt mij twijfelachtig." "Het kan zijn, mijnheer pastoor, dat mijn vader zich hebbe misgrepen: maar zijn inzicht ten minste was oprecht. Hij kende mijnheer Reimond sedert zijne kindsheid, en hij was in staat om te oordeelen over de eerste oorzaken der gevaarlijke richting zijns geestes.
In de dingen uws dagelijkschen levens vindt gij het beste, of zoo goed als het beste, In de menschen uws dagelijkschen levens vindt gij de edelste, krachtigste, liefdewaardigste!
Neen, Sander, schrik maar zoo niet, dat geldt niet u of een van uws gelijken; hoor maar, hij vraagt u weer vriendelijk: "En hoe heet je vader?" "Dat weet ik niet," is het antwoord. "Maar, jij, hoe heet jij?" "Sander Zwarte." "En wat doet je vader?" "Hè, hè," grinnikt de jongen: "moeder zeit zuipen." "Maar wat is hij dan van zijn ambacht?"
Is dat nu een wensch voor den erfgenaam eener Heerlijkheid, welke het recht van hooge en lage jurisdictie bezit? maar genoeg daarvan: Moeder schudt het hoofd en Leentje wordt bleek, wanneer wij zoo van dieven spreken. Ik laat den Hoofdschout daar, Ferdinand! en drink de gezondheid uws vaders." "En dezen dronk," vervolgde de Baron, zijn geledigd glas weder vullende, "wijde ik uwer brave moeder!"
"Nu, mijn kind, dan zal ik het u zeggen," klonk het van de lippen der barones, met een van aandoening bevende stem. "Het is de ring, dien grootmama eens van de koude, verstijfde hand uws vaders trok, toen hij gestorven was" De laatste woorden klonken als een half onderdrukte snik. De spreekster zonk als bezwijmd in haar stoel neder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek