Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Juist toen de troep de plaats bereikte, waar de oevers van de beek uiteenliepen om de vlakte te vormen, keerde de Apache terug. Hij kwam in galop aanrijden, en wenkte reeds van verre, dat men halt moest houden. Dat was geen goed teeken, en daarom vroeg Old Firehand, zoodra Winnetou dicht genoeg bij was: "Mijn broeder wil ons waarschuwen. Heeft hij de Utahs gezien?" "Ja, hen en hun legerplaats."
De vier blanken bleven zonder bedekking midden in den canon staan; zoodra zij begrepen, dat de Utahs onder het bereik van hun kogels waren, legden zij hun geweren aan, mikten, en gaven vuur. Het gehuil der Utahs bewees, dat de kogels geraakt hadden. Nog vier schoten. En gehuil opnieuw. De Timbabatsjen doken neer, en kropen over den grond voorwaarts, om ook te kunnen schieten.
Wij zullen de spieren maar stevig en de oogen maar open houden." "En het hoofd op de rechte plaats," voegde Hobble-Frank er bij. "Wat mij aangaat, ik ben zoo kalm als een mijlpaal aan een straatweg. Ik weet zelf niet hoe het komt, maar het is wezenlijk de waarheid, ik voel mij niets bang, hoegenaamd niets. Die Utahs zullen vandaag een Saksischen Moritzburger leeren kennen.
Een goeden raad heb ik mij zelf reeds gegeven; en van mijn uitvindingen wil ik de eer voor mij alleen hebben. Zeg mij liever eens, hoe heet pijnboom in de taal der Utahs?" "Owomb." "Owomb? Een gekke naam! En hoe zoudt gij zeggen: Naar gindschen pijnboom?" "Ientsj owomb? Dat is gemakkelijk genoeg te onthouden." "Wat heeft dat ientsj owomb toch te maken met uw plan?"
Indien het van u had afgehangen, waren wij reeds lang aan den martelpaal gestorven, zooals de andere bleekgezichten in het Hertendal." "Wat weet gij daarvan?" "Alles. Wij hebben hun lijken begraven." "Zijt gij dan daar geweest?" "Ja. Wij zijn in uw midden geweest. Wij hebben gehoord wat de Utahs zeiden, en gezien wat zij deden.
Indien de Navajos uit het Hertendal achterwaarts vluchten, moeten zij verscheiden van die plaatsen voorbij, en kunnen zij gemakkelijk aan alle kanten ingesloten worden. En al gelukt het hun, in de bergen te ontkomen, zal het aantal der Utahs van plaats tot plaats grooter worden; en het is best mogelijk, dat wij een duizendtal van hun krijgslieden hier aan het Zilvermeer te zien zullen krijgen.
Uit die richting hoorde men een kort, holklinkend gerommel; toen het sissen van het onder het neerstortende rotsblok opbruisende water, en daarop een gekraak en geraas alsof er een huis instortte. "Het is gelukt!" riep de Groote Beer, diep adem scheppende. "De Utahs zijn verloren. Komt mee naar binnen!" Hij ging weer het gebouw in, en wel naar het vertrek, waar zich de haard bevond.
Het bleek dat de Utahs het talrijkst waren; bovendien kenden zij het terrein beter dan de vijand, en zoo werden dezen, hoewel zij bij uitstek dapper vochten, langzamerhand teruggedrongen. Men vocht ver en nabij met vuurwapens en messen of met den tomahawk. Het was voor de de drie toeschouwers een ongemeen belangwekkend schouwspel: wilden tegen wilden op de wildst denkbare manier!
Er werd links en rechts gevraagd, allerlei vermoedens werden geopperd, maar het ware van de zaak bleef een raadsel. Het was voor de andere Utahs een hoogst gewichtige tijding, dat Old Firehand, Old Shatterhand en Winnetou zich in de nabijheid bevonden.
De weinige Utahs, die geweren hadden, mikten nu niet meer op de Navajos, maar op de blanken. Daardoor kwamen de eersten eenigszins op hun verhaal. Naast de jagers lag de "Jonge Beer", en gebruikte zijn geweer, dat het een lust was om te zien. Elk schot was raak. De Utahs weken terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek