Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Nu drijft de kiel, waar een albasten trans Zóo rijst, als zinkt het diep der waterlagen, En uit de verte lokt een maanlicht-glans, Een troost van medelij voor wie vertsagen: Een kreet van levenslust dringt uit het hart, En duizendwerf, tot in het hart der aarde, Weergalmt hij door het doodenrijk der smart...
Op den toren toch blonk in de zon het zilveren kruis, dat de bisschop van Avila er plaatste in stede van de gevallen halve maan, en dadelijk daarna wapperde van den trans de banier van den heiligen Jacobus. "Santiago, Santiago!" riep men, en toen de koninklijke vlag zich trotsch ontplooide, juichte men van alle zijden: "Castilië!! Voor koning Ferdinand en koningin Isabella!"
Zij dragen vrucht en bloesem te gelijk. Ik hoor den wind, die door de twijgen ruischt, En 't klinkt daarbij zoo lieflijk uit hun top, Als ware er heel een zangrig choor gehuisd. En achter hen, daar rijzen bergen op, Klaar afgeteekend tegen 's hemels trans, Somtijds bezocht door wolken, waar de glans Van morgenrood en avondzonnegoud Zich mengelt tot een wisslend licht en bruin.
Zij is niet aardsch, zij is als sterrenbeelden, Die zilvren in der nachten blauwen glans; Zij draagt altijd een bleeken gloriekrans Van na veel liefde en leed verworven, weelde. Hoe vaak ik ook haar lokken teeder streelde, Haar voerde, aan 't hart door 's levens vreugdedans, Eén oogwenk later zij zich gansch verheelde, Geweken naar der Hemelen diepste trans.
En onder het schilferende vestinggrauw dat glinsterde van ruigten op den trans en uit het mozaïek der steenen, tot onder het rotsenrood dat bestreept met klimlijnen van paden was en melaatsch van zon, het gansche wallooze poortterras over, hadden zich de vrouwen geborgen.
»Die bede zy u toegestaan »Mijn Jonker van Montfoort!" En ijlings was de Jonker heen, Te paard, en voort, en gants alleen; Men wist niet naar wat oord. Aan Medways blaauwen waterstroom Daar rijst een landkasteel. Daar staart een Jonkvrouw van den trans. Heur lieflijk aanzicht blinkt van glans, Als ducht zy 't lot niet veel.
De gedaante van dit oud en ruw gedenkstuk van vroegere eeuwen stak zelfs in dien tijd, toen dergelijke gebouwen nog meer algemeen waren, somber en treurig af tegen het vroolijke landschap, daaromheen gelegen, en de grijsgrauwe trans deed, vooral aan de zijde, waar het klimop niet gegroeid was, dezelfde uitwerking als een koude sneeuwhoop in het vroege voorjaar op een bloembed doet.
En zwijgt de wind, dan hoort zij 't bruisen Der golven op het vlakke strand, Die duizendstemmig haar verhalen Van wond'ren uit het verre land. De beurtzang van de vogellied'ren, Van bladgeruisch en golfgedans, Bekoort en treft 't gevoelig harte Der schoone Jonkvrouw op den trans. En ginds verheft zich uit de boomen Het slot van Ridder Deodaat. "Ei zie, hij komt! Wat voert hem tot ons?
Ik wil u in geen last brengen. Ik moet toch eenmaal sterven!" Toen wuifde hij hun zijn laatst vaarwel toe, plaatste zijne handen in de zijden en sprong van den trans naar beneden. Met een dreunenden slag kwam zijn lichaam op den grond terecht, maar nog was hij niet dood. Met getrokken zwaard vielen zijne vijanden op hem aan en bluschten hem het levenslicht.
"U prijst ons hart. Gij schiept het schepslenheir, Zoover 't azuren vlak des hemels strekt, O bron des lichts, die uit het blauwe meir, Daar boven zegen stort, en leven wekt! "Gij koestert en gij waakt. Uw stralenkrans Roept vreugde en hoop in 't onbevlekt gemoed, Zoo dikwijls Ge aan den ongemeten trans Uw kreitsloop aflegt met gewiekten voet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek