Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
"Ja maar ik ben een klein meisje," zei de wijsneus. "Nou vooruit," zei Tony, die graag een held was in zusjes oogen. Voorzichtig sprong hij van den eenen steen op den anderen en kwam zoo een aardig eindje naar voren. Désiré stond aan den kant en blafte jankend. Zus klapte in haar handen van pleizier: "Gooi nou!" riep ze.
Tony hield Désiré vast en zus zou hem heusch doopen, maar moeder kwam juist met een stuk worst, dat hij in één hap verslond. Toen bracht moeder beschuiten met muisjes voor de kinderen en kopjes chocolade en boterhammen en toen werd er op de gezondheid van den baas en zijn hond lekker gegeten en gedronken.
Ze voelde zich echt ongelukkig, omdat broer weggegaan was en meer om den hond gaf dan om haar. "Ba, die nare hond, die akelige hond! was hij maar nooit hier gekomen! Tony bleef niet lang weg. Zus lag nog met het hoofd op de zitting, toen de deur, die aanstond werd opengestooten en ze plotseling een snuiven en hijgen naast zich hoorde.
"Loop jelui maar wat aan, ik kom ook wel, maar ik kan zoo gauw niet." De stoet zette zich in beweging. Désiré vroolijk blaffend, nu hij bemerkte, dat ze naar huis gingen, daarachter Jacob met zijn vracht en naast hem Teunis die het hoofd van Tony steunde. Daarachter het meisje met zus aan de hand en eindelijk de goede, dikke man, wiens korte beentjes moeite deden hen bij te houden.
Eens zat ze in haar eigen rieten stoeltje in den tuin voor Tony, die gauw jarig was, een knikkerzakje te breien. Moeder naaide aan een mooie jurk voor haar en ze vond zich zelve erg groot, dat ze nu ook een werkje maakte en zat een tijdlang ijverig te peuteren zonder iets te zeggen. "Moeder," vroeg ze op eens "wat krijgt Tony van U en van Vader?" "Wat denk je?" antwoordde moeder.
"Zoo pas liep hij nog op vier pooten naar binnen," antwoordde Tony. Zus was opgestaan, maar ze ging niet in de gang. Ze durfde vader en Tony niet onder de oogen komen, maar liep de tuindeuren door naar moeder, die aardbeien plukte. "Kindje, wat heb je toch gehuild. Hoe dom, toch," zei moeder. Toen barstte ze opnieuw in tranen los en verborg snikkend haar hoofd in moeders rokken.
"Och, ik denk, dat ze toch niet graag willen." "Wat niet graag willen?" "Nu, dan zal ik het je maar vertellen. Wie wil er van jelui tweeën mee naar grootvader en grootmoeder?" "O heerlijk! Ik! en ik!" riepen ze allebei en vlogen hun ouders om den hals. Opeens voelde Tony den kop van Désiré onder zijn arm. "Désiré! we gaan naar grootvader en -moeder. Ga je mee?
Zus begreep niet, wat er gebeurde, maar stond zacht te snikken. Het meisje streelde haar wang en zei troostend: "Kijk, kijk hij komt al bij, hij tilt zijn hoofd op. Huil nou maar niet, kijk. Vertel nu eens wie je bent?" "Emy, en hij is Tony," snikte het kind. "En waar zijn je vader en moeder." "Naar de kerk." "Maar bij wie ben jelui hier, dan?"
"Vader," zei ze, toen die thuis kwam van het kantoor, "Tony heeft met de jongens gevochten voor mij en hij heeft al zoo'n pijn. Wees U maar niet boos." En vader zei alleen: "zóó, een bloedneus, en de ander? Is die heelemaal dood of half? Je moet niet vechten, Tony" en nu kon Tony toch niet denken, dat vader er geen verstand van had, want die was toch ook een jongen geweest. Haar geheim.
Hij is nog grooter, dan Nero van den slager en mooier ook." Vader zei, dat Désiré maar wat op de plaats moest loopen om het terrein te verkennen en ze gingen naar binnen om te ontbijten. Toen ze zaten te eten, zei moeder, "ik geloof, dat je vader nog niet eens bedankt hebt." "O nee," zei Tony en met een reepje in zijn mond sprong hij op vader toe en zoende hem op beide wangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek