Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Ach, ik herinner mij de droeve zaak; het was Godelieve niet, het was hare zuster Theresia, die inderdaad, voor het aangezicht ten minste, op haar gelijkt. Godelieve, mijnheer? Er is nooit een hard woord van hare lippen gevallen; zij is schoolmeesteresse geweest; zij heeft verstand, zij is goed als een engel, en haar hart is nog even zuiver als toen gij haar leerdet lezen."
Het middelpunt van de processies en de gebeden is de Gnadenkapelle, een gothisch gebouwtje, waarvan de kolommen zonder twijfel vroeger, behalve aan den voorgevel, door wanden van echt marmer verbonden waren. Over den voorgevel loopt een traliewerk van zilver, een gift van keizer Frans den Eerste van Lotharingen en zijn vrouw Maria Theresia.
Hij zal sterven waarschijnlijk; doch het zal nog niet in het eerste uur zijn. Misschien zal zijn doodsstrijd zich verlengen tot den morgen. Hij schijnt nu rustig ingesluimerd." Theresia lachte en dankte God met opgehevene handen, als waande zij haren oom van den dood gered.
Ternauwernood was de schreeuw hem ontvlogen, of er kwam iemand de deur ingeloopen, roepende: "Ho, doet geene moeite meer! Theresia is daar juist gestorven, en ditmaal is zij waarlijk dood. Zij is zoo koud als ijs!"
Neen, neen, dit kan niet dit mag niet zijn: wij moeten hem danken, hem beminnen, hem gelukkig maken tot het natuurlijk einde van een lang en vroolijk leven." De jongeling hoopte niet, dat de dwaalgedachte zijns ooms nog te overwinnen was, hij zeide evenwel: "Heer oom, luister naar de liefderijke bede van Theresia. Blijf op aarde om uw werk te zien en ons geluk te deelen!"
Ondanks alle pogingen der geneesheeren, bleef Theresia in dien staat gedurende twee dagen en twee nachten. Op den slag van het achtenveertigste uur ontwaakte zij vanzelve.
Zij leiden de trotschen Magyaar daarbij als den stier bij de hoorns. Meer dan eens werd juist door zijn nationalen trots, het geheele volk afhankelijk gemaakt. Maria Theresia zette hen, met eenige vleierijen, geheel naar hare hand.
De oude man trok een zuur gezicht en liet een dof gegrol hooren. "De De Wits," zeide hij, "hebben nooit dan kwaad van u gezegd, mijnheer, zij hebben u bespot en mij vervolgd. Zij haten ons, gij weet het wel." "Voor alle kwaad is vergiffenis," was het antwoord, "daarenboven mijne nichte Theresia is niet verantwoordelijk voor de schuld harer ouders.
Theresia hield zich bij het hoofdeinde en weende in stilte, met de handen voor de oogen, Willem stond nevens haar en staarde ten gronde, de oude Peternelle zat geknield met den rozenkrans aan de hand, en prevelde een gebed. Een paar stappen verder en schier in de duisternis zat Jakob, de hovenier.
Het schapenhart was spoedig gevonden, vermits de beenhouwers dien dag juist hun wekelijksch vee geslacht hadden; den breipriem kocht men in den winkel, den ketel leende iemand; maar wat den hond betreft, die kostte meer moeite. Er was niemand, die zijnen hond wilde geven, vermits men wist, dat de kwade hand van Theresia op het dier moest gelegd worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek