Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Ook had men Leentje betrapt op 't neurien van 'n lied dat voor 't eerst uit haar mond gehoord werd, en duidelyk heenwees op onbekende relatien. Het was de roerende aria: "'k bèn vol eer, 'k bèn vol eer, ziet ik ben d'r 'n man vol eer!" En nu eindelyk was, na Stoffels bekeering tot het tooneel, 't plechtig oogenblik aangebroken, waarop al die duisternissen zouden worden opgehelderd.
En waarom ben je 'r nu niet heengegaan? vroeg ze, toen Stoffels opgetogenheid over de preek wat begon te bedaren. Wouter beriep zich op de bekende buikpyn die alle kinderen ten-dienste staat, zoodra ze zich aan onaangename plichtjes willen onttrekken. Deze ziekte zou te genezen zyn door 't aankweeken van eenige vertrouwelykheid tusschen ouders en kroost.
"Aan 't werk," zei Willem Stoffels en kwam naar 't hek van den boomgaard toe, waar ze in 't langs-gaan stil stond. "Ga je de koffie brengen?" vroeg hij. Ze zag naar 't koperen kannetje en den korf dien ze droeg, en kleurde: "Vader is mee gegaan. Ze doen de tarwe af." "Ik zou er voor bedanken om hier langer te boeren, hoor. Een frank per dag en zweten als een os, van den morgen tot den avond.
En steeds klonk het ijzeren geronk der kipkarretjes en het gebons van 't laden voort, als het zware ademen des levens in het blinde donker, de bloedsomloop door de holle pijpen en ingewanden van het steenen aardelijf. Willem Stoffels arbeidde voort, sprakeloos, werktuigelijk. Bijna was de helft van den arbeidsduur verstreken.
Sierlijk bewoog Anna's rank figuurtje zich over den landweg tusschen het graan en 't groen. 't Was een man die naderde. Hij ging Anna voorbij. Daar keerde hij zich naar haar om. Zij ook wendde zich. Nu praatten zij samen. "Wel, heb je van je leven!" bromde Willem Stoffels, toen hij den wandelaar herkende: "Hary van den meester...."
Hoe laat is het?" "Alles vol roet" knorde ze half luid, voor ze antwoordde: "Bij tien uur, heer." "Dan zullen we den rozenkrans bidden, Trina, en ter ruste gaan." Toen de pastoor bij vrouw Stoffels kwam, moest hij hooren dat Willem reeds twee weken op de mijn werkte. "Hij heeft het er heel goed! voegde zij er bij; en hij is er heel graag ook!"
Ze gaan verloren in de mijn, als daalden ze er naar de levende hel af...." Een korte stilte. "Stoffels, zei de pastoor met ontroering in zijn stem, die zachter klonk 't is toch een heel ander leven voor een kind, zooals je zelf bent groot gebracht, buiten, op het land.
"Als ik die den rooden haan niet een keer op het dak jaag," zei Willem Stoffels tot zijn kameraad, met een vloek als naar gewoonte, "dan wil ik stikken!" Zoo ging hij zijns weegs, het donker in. Den eerst volgenden keer toen Hary Gerards in Brunssum terug kwam, was 't weer zomer-vakantie.
Vrouw Jansen hoorde het ook: "Er is iemand aan de deur." Men hoorde duidelijker kloppen nu, en Jansen ging opendoen. Een forsche kerel stapte binnen, en Willem Stoffels volgde zijn vriend. Zij dropen van den regen. Het weer had hen overvallen op den weg waar geen huis is. "Zwaar weertje" zeiden ze. "Is me dat iets?" Geen der vrouwen antwoordde.
Juffrouw Laps was minder bevreesd voor Stoffels rhetoriek dan voor Wouters eenvoud. En zie, daar kwam ook die andere vyand aanrukken, en nog wel met het beraamd plan haar eens duchtig onderhanden te nemen. Stoffel zou de komedie-veldtocht openen! De slimmert had zich van 'n bondgenoot voorzien: hy trad de kamer binnen met... meester Pennewip!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek