Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Zij roerde bijna de spijzen of het bier niet aan, maar at uit een der vele fruitmandekens, die op tafel stonden, een malsche perzik of peuzelde aan een okkernoot. Pallieter zag haar alzoo in al heuren rijken, kinderlijken eenvoud zitten; hij had een jagend hert er van, en had met haar alleen willen zijn. Hij was opgewonden. "Kom, wille w'er stillekes van onder muize?"
Heur is," voegt hij er bij op gewichtigen toon; "ik bemuuj me weinig met de polletiek, moar, ielk mins hèt zien begriep, en zie, dan begriep ik: dat ielk stel nije menisters 'en oarige slomp duiten kost, en, a'j ze moar stillekes oan 't ruur liet, da'j dan 'en oarige som in 't loadje zou houe; 't zou er niet slechter um goan, went, alle verstand kumt niet in 'en umzien."
"Zij gerust, boas, 'k hou ou goe vaste." Hij was uit de sjees; Rozeke greep schreiend zijn hand en leidde hem met 't Geluw Meuleken naar binnen. "Hoe es 't Alfons? hoe goat 't mee ou?" snikte zij. "Stillekes,... 'k ben moe,... mijn bedde...." heeschte hij zuchtend. "Ha moar zet ou iest 'n beetse bij den heird, 'k 'n hè ou nog nie gezien, 'k 'n hè ou nog nie g'heurd," schreide Rozeke wanhopig.
Nou brand ik nie meer, zé de geest, arrê! daer is mijn hand, voelt, nou is ze heel koud.... Bedankt veur de goedheid, zé Jan, houdt uw pikkelbeentjes maer stillekes t' huis. Zoo weinig komplementen a's 't meugelijk is. Ik ken u, vogel, gij zijt den duvel te plat, gij!
Doka heur hoofd subbelde onder 't lampken dat aan den zolderbalk nog wiegelde en ze steunde nu met de magere armen heur oud lijf op de tafel om den asem die altijd lastig boven kwam. Achterna voelde zij zich in gang komen stillekes beter en veerdig om voort te doen. Ze ontstak de lanteern, bond een dikken neusdoek om het hoofd en ze ging de zware grendels openschuiven aan de deur.
En hij sloeg zijn rechter arm onder haar middel. "Ala, begin nou moar, mee oarms en bienen te gelijk. Moar niet te ziere, niet te ziere! Stillekes, op ou gemak. Ge 'n moet moar zjuust doen lijk nen oakpuit" . Leontientje broddelde en plonsde, het water spatte schuimend op, zij kreeg een gulp in den mond, stikte, spuwde, rechtte zich weer, omgoten door het indiscreet plakkend nachtkleed, overeind.
Zij hoorde geen antwoord of er werd er geen gegeven en die stilte knelde haar als met doodschen angst. "Hoe es 't, Alfons? hoe es't?" herhaalde zij, haast schreiend. De sjees had vóór den drempel stilgehouden en nu hoorde zij toch eindelijk zijn heesche zwakke stem onder de kap: "Azeu ... stillekes." "Och Hiere toch!" kreet zij. Haastig was Vaprijsken uitgewipt.
Had Paul iets misdoan, waorover Deine-Meu met recht ontevrêje was, en kreeg ie dan 's mergens geen kees of botter op 't brood, dan keek Anneke nog veel beduuster en benauwder as Paul eiges, en, striek en zet was 't dan, dat ze in 't noar school goan 'en stuk van heur botteram, dat ze stillekes bewoarde, oan 't jungske gaf.
Op het laatst van zijn leven was hij er over gaan prakkizeeren, waarom hij na een moeizaam leven niet stillekes mocht sterven, en waarom hij anderen tot last moest zijn. En of zij hem al hadden gezegd, dat vader heelemaal niet tot last was en dat ze vader nog graag wat bij zich hielden, het had niet geholpen. Eindelijk was de dominee er aan te pas gekomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek