Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Verscheidene sloepen legden in dat oogenblik bij het half vernielde staketsel aan en ontscheepten een detachement mariniers, die met geweren, revolverpistolen en enterbijlen gewapend waren. Plotseling werd een kreet te midden van dat detachement, hetwelk door een officier aangevoerd werd, vernomen. Hij die dien kreet geslaakt had, sprong uit het gelid en stormde op miss Alice Stannard toe.
»Zou de flottilje van den Commodore Dupont eindelijk de monding van de Sint John bemachtigd hebben en thans de rivier opstevenen?" vroeg Walter Stannard. Alles wel beschouwd, was het volstrekt niet onmogelijk, dat die vlootvoogd thans meester van de rivier, althans van het benedengedeelte van haar stroombekken was. Toch was dat het geval niet.
Master James Burbank, de luitenant Gilbert Burbank, master Walter Stannard, miss Alice Stannard en Mars zaten natuurlijk in de bank der getuigen. Wat men toen reeds zag, was dat er aan den kant der verdediging geene getuigen waren. Het scheen alsof de Spanjaard het der moeite niet waard geacht had, om tegengetuigen te doen oproepen. Was dat werkelijk veronachtzaming of nalatigheid van zijn kant?
James Burbank, Walter Stannard, Edward Carrol en Zermah verklaarden eenparig, dat zij Texar herkend hadden in den kerel, die de in brand staande pachthoeve ontvluchtte. Volgens hen was hier geene vergissing mogelijk. Texar was een der euveldaders bij die misdaad. Maar van zijn kant had de Spanjaard een zeker aantal tegengetuigen naar Sint-Augustijn doen oproepen.
»Neen, mijnheer Burbank!" sprak miss Alice op hare beurt. »Gij kunt, gij moogt er niet aan denken om ons te verlaten..." »Neen, dat mag niet!" herhaalde Walter Stannard. »En waarom zoudt gij zoo iets doen?" vroeg master Edward Carrol. James Burbank keek zijn vriend met doordringenden blik aan. »Ja, kijk mij maar aan!" hernam deze. »Ik herhaal mijne vraag: waarom zoudt gij zoo iets doen?
Tien malen, ja meer waren master James Burbank, master Walter Stannard en later Gilbert Burbank en Mars den stroom op- en neerwaarts gestevend en hadden die plek daar bij de lagune voorbijgevaren, zonder te kunnen gissen, dat het oude blokhuis de ontvoerde geliefden tot verblijfplaats strekte. Ditmaal was het niet noodig daar stil te houden.
»En geve de hemel!" zuchtte mevrouw Burbank, »dat het federalistisch leger Florida spoedig moge bezetten!" »Ja, waarlijk, dat wordt inderdaad wenschelijk voor de minderheid der eerlijke lieden," zei Walter Stannard, »die zoo ergerlijk door de meerderheid der schurken in het land bedreigd wordt." Inderdaad, James Burbank had gelijk.
»En ik zweer," zei miss Alice Stannard, »ik zweer dat ik dien man in eigen persoon gezien en dat ik hem behoorlijk herkend heb!" »Mij dunkt," zei Texar, »dat dit gemakkelijk uit te maken is." »Hoe bedoelt gij?" vroeg kolonel Gardner. »Mijn neen staat tegenover het ja van mejuffrouw Alice Stannard, niet waar?" De voorzitter van den krijgsraad knikte toestemmend.
Zeer zeker had James Burbank alles voor zich zelven te duchten. Hij was evenwel veel meer ongerust over zijne familie, die hij op Castle-House moest achterlaten en die aan zoovele gevaren blootgesteld kon zijn. Walter Stannard en Edward Carrol vergezelden hun vriend tot bij de kleine haven, die, zooals men weet, aan het uiteinde der bamboelaan gelegen was.
Nu zou zoo'n uitstapje in eene landstreek, waar de federalisten nog niet baas zijn, eene onverschoonbare roekeloosheid wezen." »Vooral, nu de gemoederen meer dan anders tot gewelddadige buitensporigheden geneigd zijn," sprak Zermah. »Inderdaad, de stad is dezen morgen zeer woelig," hernam master Walter Stannard. »Ik heb die volksmenners gezien. Ik heb ze hooren schreeuwen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek