Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Zodra Machteld die droeve blik ontvangen had, liep zij tot hem, en vatte een zijner handen tederlijk in de hare: "O verschoon mij, mijn lieve Willem," sprak zij, "ik bemin u zeer, maar dan moogt gij mij ook niet meer plagen met dat lelijke woord sterven, dat gij altijd in mijn oren doet klinken. Vergeef het mij, ik bid U."
Kort daarna, op een heerlijken Augustusdag, kwam Ferdinand thuis van zijn landmetersdienst in de noordelijke bosschen. Hij was bleek en ziek, door een onherstelbare longziekte aangetast, en zoodra zijn moeder hem zag, wist ze dat haar jongen sterven zou. Ze zou hem dan moeten missen, dien goeden zoon, die nooit zijn ouders 't allerminste verdriet deed.
"Als mijn blanke broeder dat doet, zal hij zich slechts haasten om zelf te sterven." "Nu, dat moet gewaagd worden. Ik verlaat mij er op, dat ik mij nooit als een vijand van de Utahs heb doen kennen." "Daarop moogt gij u volstrekt niet verlaten.
Dan is Upweekis gedwongen wat van zijn katachtige zelfzucht te laten varen en in woeste horden te gaan jagen. Elke zeven jaar vooral, als de konijnen schaarsch in de bosschen zijn ten gevolge der ziekte waaraan ze op gezette tijden sterven, kan het zijn dat men toevallig een van die rooversbenden aantreft, die de hertenperken onveilig maken of de rendierkudden volgen.
Maar wij zijn vrije Vlamingen, en kunnen die schandelijke ketens niet langer dragen: nu de Landvoogd de wreedheid zover gebracht heeft, verzeker ik u dat er eerlang bloed bij stromen zal vergoten worden, en indien het lot ons ongunstig ware en dat gij lieden de zege behaaldet dan zouden er u weinig slaven overblijven, want wij willen sterven.
Morgen zouden Knox en Hilton aan den martelpaal sterven, en de andere blanken misschien hetzelfde lot ondergaan. Dat was voor de Roodhuiden een groot feest, waartoe zij vroegtijdig gereed moesten zijn. Daarom begaven zij zich, na zoo laat hun avondeten genuttigd te hebben, dadelijk ter ruste.
Staat hij bij het hoofd, dan moet je de zieke van het water geven, en hij zal genezen, maar staat hij bij de voeten, dan is alles vruchteloos en hij moet sterven.« Van nu af aan kon de man altijd zeggen, of een zieke weêr beter kon worden, hij werd beroemd en verdiende veel geld.
Toen nu Tristan langs de kapel kwam, verzocht hij zijne bewakers hem toe te staan om zich een oogenblik naar binnen te begeven voor een laatst gebed tot God, Dien hij daar zoo dikwijls had aangeroepen. Begaan met het lot van den jongen ridder, stonden zijne begeleiders hem dit toe; Tristan trad binnen en zij, die bij hem waren, vatten post voor den ingang der kapel. Toen onze held zijne ziel had uitgestort in een vurig gebed, stond hij nog eene wijle te peinzen aan een der hooge vensters die uitzicht gaven op zee en terwijl hij zijn blik liet gaan over het oneindige watervlak, bedacht hij, hoe veel zoeter het moest zijn te rusten in de koele, blauwe golven dan ten aanzien van eene nieuwsgierige menigte een langzamen folterdood in de vlammen te sterven.
En dat diezelfde vastberadenheid ook bij de verre nakomelingen der oude Germanen niet was verloren gegaan, bleek uit de schoone woorden, die onze Stadhouder Willem III in 1672 sprak, toen men hem te kennen gaf, dat er voor onze landgenooten, door Frankrijk, Engeland en Munster bestookt, geen uitkomst meer bleef: "Ik weet een middel om den vijand te ontkomen," zeide hij, "dat is te sterven bij de verdediging van de laatste gracht."
De knaap was een weinig met zijn figuur verlegen en zeide: "Tante Polly, het was een gevoel van koudvuur en het deed zoo'n pijn, dat ik zelfs mijn lossen tand vergat." "Je tand, kind? Wat scheelde er aan je tand?" "Er is er een los en die doet mij vreeselijk zeer." "Nu, begin maar niet weer te kreunen. Doe je mond eens open. Ha, de tand is los, maar daar zul je niet aan sterven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek