Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"Waarom heeft je moeder daar niks van gezeid?" verweerde zij zich nog zwakjes brommend; "er is net zooveel te doen van middag." En Sprotje, berouwvol op haar beurt, stelde verontschuldigend voor: "De volgende week dan misschien, Juffrouw?" "Nou, goed, de volgende week," kwam juffrouw Jonkers verlucht. De volgende week schikte zij het uurtje vrij.
Eindelijk mocht Marie gaan zitten en aardappelen-schillen. Binnen praatte druk de Juffrouw tegen Wilmpje, die zijn pap niet eten wou en huilerig was van het vreemde in huis. Met een koortsigen ijver had Sprotje haar verschillende taken volbracht.
En aan die waarachtige algemeen-menschelijkheid, aan dat geschapen-zijn uit de diepte der menschheid zelve, dankt "Sprotje" ongetwijfeld de door ieder erkende zeldzame qualiteiten, waarover de echtgenoot der schrijfster dus zeker niet zedig hoeft te doen.
"Ho! mutsen..!" zei ze wegwerpend, "en wie dacht je, dat die betalen most?" "Kind," waarschuwde Ant, "stel je niet voor, dat je bij de rijkdom komt; in de Drie Alleetjes is het kale boterhammen en een veertje op den hoed." "'t Is een mooi huis,.... een dubbel huis!".... verweerde zich Sprotje. "Och wát, meid, 't benne huisies van één verdieping," zei Ant goedig.... "een ondermeester..!"
Sprotje was daar heel dankbaar voor, en zij droeg het getroost, toen de daarop volgende weken het weer niet geschikt kon worden. Op 't eind van November was Sprotje jarig. Juffrouw Jonkers had haar graag een wollen omslag-doekje gekocht of een gebreide borstrok; maar ze had slechts negen stuivers te missen.... Sinterklaas stond voor de deur.
Sprotje voelde het als een groote onderscheiding en dat was het ook. Juffrouw Jonkers was haar bizonder goed gezind. Dit kind maakte zich niet toe als de andere wurmen, die ze wel in huis had gehad.... die pikten al den derden dag van de week.... die bleven met 't smeer van 'r kleeren kleven op de stoel, waar zij zaten.... Maar Marie.... Zij was zoo dankbaar vaak!
Voor de voornaamste figuren, Sprotje zelf, de moeder, de zusters, Hein, Juffrouw Jonkers, zou zij zelfs niet zekere prototypen, tenzij het algemeene menschentype, kunnen aanwijzen. Slechts voor enkele bijfiguren stonden haar een paar gekende menschen soms een oogenblik voor den geest.
Toen in Februari de eerste milde dagen kwamen; en die aanhielden, en iedereen riep, dat het nu al voorjaar scheen, toen begon ook Sprotje zienderoogen op te fleuren; haar bewegingen werden minder vermoeid en haar grauwe gezichtje kreeg een gezonder tint.
Sprotje dreigde toen ook herhaaldelijk, in bedekten vorm, met heengaan en bracht het zoo tot achttien stuivers in de week. Dat was een opkijken thuis! "Zoo'n binnenvetje! Zoo'n goocheme Gerritje!" Sien gaf haar, tot belooning, een oude regenmantel van zichzelf cadeau, die Sprotje nog prachtig vond. Het was tevens een afscheidscadeau.
Ze zag toen, dat Sprotje zich niet verkleed had.... maar tegelijkertijd ontmoette haar blik den blik van Ant, die met een eigenaardige uitdrukking juist van het stil voor zich kijkende kind omhoog ging, en in hun beider oogen kwam iets welgevalligs, of ze elkaar beduiden wilden, dat Merie toch nog wel wat leek, zoo in 'r nette groote-menschenkleeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek