Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Moest zij eens iets doen, wat zij nog nooit gedaan had of wat bizonder moeilijk was, dan keek Mevrouw haar spottend op de vingers en zei iets dat Sprotje niet begreep: "daar gaat een bok aan 't glazenmaken."
Maar de jongen, plotseling, schoot fel uit: "En je zuster?.... het die nou 'r zin?.... nou hèt ze een jongen met duiten.... en nou mag ze niet bij de ouwers in huis komme.... wat zeit ze nou....?" "Ja...." kwam Sprotje, gewichtig femelend op eens, "díé het nou 'r verdiende loon, hé?" De jongen keek haar met een afwezige kwaadaardigheid aan.
Wat konden ze eens in huis halen, dat er eerdaags toch noodig zou zijn? had juffrouw Jonkers, met een kinderlijke opgetogenheid, staan verzinnen voor haar kast. Sprotje deed niet haar manteltje aan, het korte, grijze, dat zij voor de kou over haar katoenen kleeren droeg. Zij ging zoo in haar japon.
Midden in het keukentje stond het kind, haar oogen neergeslagen; zij zuchtte tweemaal diep uit.... dan gingen de beide handen bevende omhoog en tastten met schroomvolle vingers naar het heerlijke, dat zij droeg. "Netjes.... o wat netjes!" zei de Juffrouw uit den grond van haar hart. Dien middag werd Sprotje nóg eens om een boodschap gestuurd.
Het meisje vroeg, of "Marie" even bij moeder kwam, dáár, in de kamer.... Als zij weer de gang in ging, zag Sprotje de dikke aschblonde vlecht, die met een zwart-en-wit geruit lint boven aan den nek was dubbelgebonden. "Wat een mooi meisje!" dacht zij nog eens; die rokplooien hingen of ze er voor vijf minuten pas ingestreken waren en die vlecht was zoo keurig, geen haartje zat er dwars....
Die kreeg een kleur, dacht aan misprijzing over het schoeisel, dat zij zelf ook in een slechten staat wist, en bits op eens, alsof ze tegen een van haar voorgaande brutale kanjers zich te verweren had, zei ze: "Ja, als jij nooit op kapotter schoenen hier over de vloer zult loopen, dan magge we blij zijn...." Sprotje keek verschrikt op, maar er was nog meer verbazing dan schrik in haar blik.
"Wel nou nog en toe!" maakte de moeder zich eensklaps boos, "je bent in een volle dienst, dan ben je toch ook in de wasch.... dat goed mot toch in de wasch bij de menschen, waar je dient...." "'t Mág ook in de wasch bij de menschen waar ik dien," zei Sprotje, als een heftige verdediging van haar juffrouw Jonkers, die zij aangetast voelde.
Soms zuchtte hij in zijn sluimer of werd even wakker met een geeuwtje en een flauw oogstreepje, dat niet zag, en Sprotje, zorgzaam koesterend het teer-warme leventje tegen zich aan, voelde een gelukkigheid, als zij nimmer te voren had gekend.
"Sprotje" kenmerkt dezelfde eigenschap. Sprotje lijdt niet door de schuld der anderen. Haar moeder is een beste vrouw, haar zusters hebben het wel goed met haar voor, Juffrouw Jonkers en de armetierige "Mevrouw" kunnen het al evenmin helpen. Sprotje lijdt omdat het in de wereld zoo is, en omdat zij-zelf zoo is als zij is.
Nicolaas kwam, en een meid die je anderhalf jaar had, kon je wel moeilijk minder dan een paar witte schorten geven, als ze daar nog tevreden mee waren.... Toen Sprotje tegen den winter nog eenmaal ziek werd, en, zwak teruggekomen, eerst niet dan met haperingen haar werk kon verrichten, gaf Mevrouw haar de keus: maar liever voor goed weg gaan, of blijven tegen zestien stuivers in de week.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek