Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
We hebben juist een volledig relaas over hem gehoord van zijn geboorte af; hij is zijn leven lang een doortrapte kleine deugniet geweest.« »Ik zal 't nooit gelooven, mijnheer,« antwoordde de oude dame dapper. »Nooit!« »Jullie ouwe wijven gelooven nooit iets anders als kwakzalvers en boeken met leugen-verhalen,« snauwde de heer Grimwig. »Dat wist ik al lang.
"Mod-'k me tong uit me bek schreeuwe!", snauwde hij, hijgend : "wa
"Mooi! maar sta nu maar op, en wees geen eend, Jo," was het ridderlijke antwoord op haar smeekbede. "Dank je, 'k zal zoo vrij zijn. Zou ik mogen vragen wat er aan scheelt? Je ziet er niet bepaald opgeruimd uit." "Ik ben door elkander geschud, en dat verdráág ik niet," snauwde Laurie verontwaardigd. "Door wien?" vroeg Jo.
"Werken jelie maar door!" snauwde Bernard, "'t gaat jelie geen bliksem aan!.... Kom hier, vlegel!" En hij duwde hem voor zich uit naar zijn lessenaar en hij nam wat geld uit een laadje. "Hier is je salaris.... voor de heele maand, maar maak als de donder dat je van me kantoor afkomt, gauw!.... Pak je hoed!.... Gauw dan, zeg ik!" Zijn stem klonk schril-hoog en hij stampte van woede.
Als juffrouw Jonkers 's morgens, met de diepe, blauwe striemen van onuitgerustheid onder de oogen binnen kwam, en met de hand in de zij haar pijnlijken rug in postuur zette, dan vergat het kind hoe zijzelf daar juist nog gewenscht had, dat het al maar weer avond was....; als de Juffrouw haar af snauwde en zich boos maakte om niets, dan, met haar oud-vrouwtjes-verstandigheid, dacht ze: 't is haar schuld niet.... 't zijn de zenuwen, de meester was weer lastig van morgen.... en zij zweeg; als de Juffrouw, 's middags, aarzelend, van de drie plakjes spek op haar bord er toch nog een terug nam, dan at Sprotje er aan die twee genoeg thuis kreeg ze immers nooit vleesch, en 't was hier ook niet uit overdaad, dat ze haar zoo beknibbelden....
"Waarom help jij dan ook eens niet een handje, Jan? snauwde Marie hem toe. "Au-au-au!" was al wat ze ten antwoord kreeg van Jan, die van dat helpen van Suze al plezier genoeg had gehad, en maar steeds zijn hand aan de wang hield. "Wat is er toch te doen, vrouw?" riep de pachter onder het binnentreden. "Wel verdraaid, wat scheelt Suze toch?
Afgedankt schijthuis!" "Da's je zúster, da's je zuster", keef Essie, zangerig-krijschend. "Wor blind!", snauwde de groentenjood, oud, òp, hurkend bij de kachel, waar-ie z'n stukkende schoenen uit-trapte.
"Nog wat?" snauwde hij bruut. "Ja, er is een kaart gekomen van onzen Jef ... 't is een met een aardig koppeken ... van den Argentien geloof ik ..." "Laat zien!..." Trees haalde de kaart uit een schreewerig vergulden suikerpot op de kast, reikte ze haren man toe ... "En wat schrijft hem". Slijmerig-traag vielen de woorden uit haar kwijlenden mond ...
"Weet je wel," sprak mevrouw, zoo gezellig-rustig alsof ze op theevisite was: "weet je wel Piet, dat 't geen twee jaar meer duren kan of de menschen motten voor d'r veiligheid honden op 't dak vastleggen...." "Hoor je dat?" fluisterde Chris: ze binne stapel je mot de politie waarschouwe...." "Stil dan," snauwde de huisknecht.
»Zwijg," snauwde Cambyzes zijne zuster toe, »opdat ik u niet leere, wat de plicht van vrouwen en kinderen is. Het gelukskind Bartja zal in leven blijven, en zich, zoo ik hoop, de liefde waardig maken, die men hem thans als eene aalmoes in den schoot werpt." »Hoe kunt gij zoo spreken? Bezit uw broeder niet al de deugden van den man?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek