Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
O!» En dat zei het nog, toen het op het weefgetouw kwam; en zoo werd het een mooi, groot stuk linnen. Al het vlas, tot op den laatsten stengel, ging aan dat ééne stuk op. «Maar dat is toch zonderling! Dat had ik nooit gedacht! O, wat is het geluk mij toch gunstig! De paal wist werkelijk niet, wat hij bedoelde met zijn: «Snip, snap, snor, Basselor! Het lied is nog volstrekt niet uit!
Een maleier met een zwart gezicht, verhelderd door een grijze snor, piept op een fluitje van riet en een ander strijkt over een soortement basviool met twee snaren, dewelke een geluid afgeven zooals onze poes maakt als zij op 't dak zit.
Nadat de oude heer geschreven had, trok hij met een tangetje een paar haren uit zijn baard, waschte zijn oogen, ooren en tanden en daarna verfde hij zijn snor, zijn wenkbrauwen en zijn haar. Hij had langer werk aan zijn toilet dan een oude dame, die het voortgaan van de jaren wil verbergen. Hij was juist klaar toen er een andere oude heer, een vriend van hem, binnenkwam, die graaf d'Asumar heette.
Dat familielid was een jonge blonde man met een prachtige, kurkentrekkerachtig opgedraaide snor, de echte angel, waaraan onervaren jonge meisjesharten blijven hangen.
Ik dacht: dat lijkt waarachtig Japi wel; en, ja hoor, het was 'm, wat bleek en mager en zonder baard of snor en met een wonderlijk starende uitdrukking in zijn oogen, maar het was Japi ongetwijfeld. Japi zag niets, hoorde niets. Ik tikte 'm op zijn schouder en zei: "Wat doe jij hier, hoe gaat het, hoe kom je hier?" Hij gaf me een hand, zei niets, was niet verwonderd.
Maar het liep slecht af; het vlas werd nat gemaakt en gedroogd, gebraakt en gehekeld, ja, wat wist het, hoe het heette, wat men er al zoo mee deed. Het kwam op het spinnewiel: snor, snor! Nu was het niet mogelijk, zijn gedachten bij elkaar te houden. «Ik ben buitengewoon gelukkig geweest!» dacht het bij al zijn pijn; «men moet tevreden zijn met het goede, dat men genoten heeft! Tevreden! Tevreden!
De andere had een meer gëeffaceerd uiterlijk, een beetje boersch en gegeneerd. 't Was vreemd, maar het gelaat van den eerste kwam den heeren Bollekens niet onbekend voor. Die blonde snor, die geestdriftige oogen, waar hadden zij die wel meer gezien? En 't eigenaardigste was, dat de man van zijn kant oolijk glimlachte, als waren ook hèm die heeren niet heelemaal vreemd.
Och nee, dat 's waar ook!.... je bent met je oom in zaken...., ja, ja, nu herinner ik me weer.... precies.... zoo'n kleine dikke man, hè.... ja, ja, hij kwam vroeger veel in Polen!...." Terwijl hij praatte draaide de oude heer vergenoegd aan zijn snor. Hij was een zestiger met een goed figuur, zonder embonpoint.
Je hebt dit alles vast maar bedacht om me aan 't schrikken te maken. Ik wou, dat Gorgo, de arend, je verscheurde! Ik wou, dat onze huismoeder je snor afknipte!" Maar Jarro kon Klorina met dien uitval niet tot zwijgen brengen. "Zoo! Geloof je, dat ik lieg?" zei ze. "Vraag het Caesar dan, hij was gisteren avond ook in de kamer. Caesar liegt nooit!" "Caesar!" zei Jarro.
Werktuigelijk plukte hij de blauwe druiven en doopte ze herhaalde malen in de glinsterende kom. Hij zoog het frissche sap. Soms hing een druppeltje in zijn snor, en 't biggelde daar, en 't viel op zijn witte servet. De toppen van zijne vingeren glommen. Hij zweeg. Hij had zich in nieuwe gepeinzen verwijderd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek