Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"De gramschap vervoert u, Mevrouw!" antwoordde de Koning. "Bedenk met bedaardheid, en zeg mij, is het niet billijk dat Philippa aan haar vader wedergegeven worde?" Nu werd de woede van Johanna nog heviger. "Philippa wedergeven?" viel zij uit. "Maar, Sire, gij denkt er niet aan. Dan trouwt zij Edward van Engelands zoon, dan is uw eigen kind van die hoop verstoken.
"Au revoir, Sire, au revoir!" fluisterden zij met een door tranen verstikte stem. Napoleon, die zijn zelfbeheersching volkomen behield, antwoordde slechts met een weemoedigen glimlach. Den 9en Augustus werd het anker gelicht en ging men onder zeil. "Daags na het vertrek kreeg men, bij het optrekken van den mist, eensklaps de kust van Bretagne in 't zicht. "Frankrijk!
In de diepe stilte, die op zijne woorden volgde, viel met donderend geluid Tristan's stem, die uitriep: "Sire, ik beschuldig dezen man voor God en u allen van leugen en bedrog! Niet hij heeft den draak gedood, maar ik! Niet hij heeft daarom recht op de hand der prinses, maar ik! Wanneer gij zulks eischt, wil ik mijne bewering met kracht van wapenen staven!"
Zeker! "Sire, pas-op, dat gaat jou aan!" En dan moet de Keizer zich houden alsof hy wat van 't stuk verstaat. Wat 'n treurig métier! Wat moet-i wel denken van onze dichters! En van onze vaderlandsliefde! En van ons karakter! Och, zulke hooggeplaatste personen zyn aan laagheid gewoon. Wat niet kruipt, komt niet tòt hen. 't Moet hun zeer moeielyk vallen, de mensheid te achten.
De markies d'Avaray, wien Lodewijk XVIII tot hertog benoemde, wijl hij hem, toen hij het land ontvluchtte, in een huurrijtuig geholpen had, vertelde dat in 1814 bij zijn terugkomst in Frankrijk, juist toen de koning te Calais ontscheept was, iemand hem een request aangeboden had. "Wat verzoekt ge?" vroeg toen de koning. "Een postkantoor, sire." "Hoe heet ge?" "L'Aigle."
Hoor mij dat rumoer nu eens aan! Zoo aanstonds gaan ze, geloof ik, nog vechten! Maak er een eind aan! Sire! antwoordde ik, dan zou 't toch maar best zijn ze allen te zamen weg te jagen; want zoolang er nog twee overblijven, komt er toch geen eind aan 't gekijf.
Of de eerwaarde Aquaviva het hiermede geheel eens was, mogt onzeker heeten; maar in elk geval diende hij Feizi wel aan het woord te laten, toen deze begon: Ik geloof niet, Sire! dat Uwe Majesteit eene bevestiging Harer woorden mijnerzijds behoeft.
Maar de sire de Jaille noemt de verdedigers een troep dorpers; het zou een schande zijn, voor zulke tegenstanders uit den weg te gaan; hij spoort den ander aan, niet te vreezen. Dat woord treft Du Châtel in het vleesch: "Dat zij verre van het edele hart van een Breton, dat hij vreezen zou; nu zal ik, ofschoon ik eêr den dood voorzie dan de zege, de hachelijke fortuin beproeven."
Op het hooren van dien naam rees Mark als door een pijl getroffen omhoog uit zijn zetel, zijn voorhoofd trok samen in diepe rimpels en zijne oogen schoten dreigende vonken, maar nog eer hij den mond tot spreken kon openen, ging Rohand haastig voort: "Zwijg, Sire! want de woorden, die ge wilt zeggen, zouden de nagedachtenis van een dapper en edel man ten onrechte beleedigen.
De schilder wilde hem 't liefst zoo redeneerende hebben, om de geëxalteerde uitdrukking van z'n dwepersgezicht des te feller te treffen. Daarom liet hij 'm maar ongestoord in zijn fantasieën over 't verledene gaan, al sloeg de burleske verbeelding ook gedurig met den pooveren sire op hol. Want juist om den waan van den armen bliksem was het den artiest immers te doen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek