Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
Shelby op den schouder; "geef dat kereltje er op toe, en ik houd de zaak voor afgedaan dat doe ik. Kom aan, is dat nu geen spijkers met koppen slaan?" Op dit oogenblik werd de deur zachtjes opengeduwd, en kwam eene jonge quadrone, van vijf-en-twintig jaren naar het scheen, de kamer binnen. Men behoefde slechts even van het kind naar haar te zien, om haar als de moeder daarvan te herkennen.
En ik zag een man aan den Ohiokant haar ophelpen, en toen raakte zij in het donker uit mijne oogen." "Ik vind dat wonder eenigszins ongeloofelijk, Sam. Op drijvend ijs overstappen gaat zoo gemakkelijk niet," zeide Mr. Shelby. "Gemakkelijk!" riep Sam. "Niemand kon het gedaan hebben, als de Heere hem niet hielp. Ik zal het u zeggen, hoe het was.
Dien goeden, trouwen man die van kind af uw trouwe dienaar is geweest? O Shelby en gij hebt hem nog zijne vrijheid beloofd gij en ik hebben hem er honderdmalen van gesproken. Wel, nu kan ik alles gelooven; nu kan ik zelfs gelooven dat gij den kleinen Harry zoudt verkoopen, arme Eliza's eenig kind!" zeide Mevrouw Shelby op een toon tusschen smart en verontwaardiging.
"Mijnheer," antwoordde Shelby, "als gij mij verlangt te spreken, moet gij eenigszins de manieren van een gentleman in acht nemen. Andy, ontlast Mijnheer Haley van zijn hoed en karwats. Ga zitten, Mijnheer.
Madame De Thoux liet haar hoofd in hare handen zinken en barstte in tranen uit. "Hij is mijn broeder!" zeide zij. "Madame!" zeide George, op den toon der hoogste verbazing. "Ja," zeide Madame De Thoux, trotsch het hoofd opheffende en hare tranen afwisschende. "Ja, Mijnheer Shelby, George Harris is mijn broeder."
Mevrouw Shelby volgde haar stil, nam haar bij de hand, trok haar zacht weder terug en zette haar naast zich op een stoel. "Mijn arme, goede Chloe!" zeide zij. Chloe liet haar hoofd op den schouder harer meesteres zinken en snikte: "O, Mevrouw, verschoon mij. Mijn hart is gebroken dat is het al."
"Dat weet ik," zeide Mevrouw Shelby met tranen op de wangen, "en ik kan het niet genezen; maar dat kan Jezus doen. Hij geneest de gebrokenen van hart en verbindt hunne wonden." Een tijdlang heerschte er stilte en schreiden allen met elkander.
Mevrouw Shelby zeide deze laatste woorden zacht, maar met bijzonderen nadruk. "Laat dit kind daarvoor maar zorgen," antwoordde Sam, en liet zijne oogen rollen op eene manier, die genoeg zeide. "De Heere weet! dat meende ik daar niet," riep hij uit, naar adem snakkende, met eene koddige beweging van schrik, die zijne meesteres tegen wil en dank deed lachen.
Juist nu riep een van de jongens: "Daar komt de meesteres aan!" "Zij kan toch geen goed doen. Waar komt zij voor?" zeide Tante Chloe. Mevrouw Shelby trad binnen. Tante Chloe zette een stoel voor haar, maar met zichtbare norschheid en wreveligheid. Mevrouw Shelby scheen hierop niet te letten; haar gezicht was bleek en betrokken. "Tom," zeide zij, "ik kom om...."
"Ik breng ze even lief de rivier op als de rivier af, als ik maar goede zaken maak. Al wat ik zoek is bestaan, weet ge, Mevrouw; en dat is wat wij allen zoeken, denk ik." Mr. Shelby en zijne vrouw voelden zich beiden gekrenkt en vernederd door de onbeschaamde gemeenzaamheid van den handelaar, maar beiden begrepen ook de volstrekte noodzakelijkheid om hun gevoel te bedwingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek