Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Ik denk, dat ik nu wat zal gaan liggen. U excuseert me, niet waar? Ze hadden de breede trap bereikt, die van de serre leidde naar het terras. Toen de deur zich achter Dorian sloot, zag Lord Henry de hertogin aan met zijne half geloken oogen. Hoû je erg veel van hem? vroeg hij. Zij antwoordde eerst niet, en staarde naar het parkgezicht buiten. Ik woû, dat ik het wist, zei ze ten laatste.
Zij zette zich opnieuw in den ouden fauteuil en pookte het vuur op, en wierp er kolen en turven in en een enkel blok hout. Zij verwarmde even haar koud geworden vingers, en wreef zich de handjes, koel als wit satijn. Door de gesloten deur hoorde zij het geruisch der stemmen in de serre; meestal onderscheidde zij de fijne stem van Georges.... hij scheen heele verhalen te doen!
Wil ik je even helpen? vroeg hij. Ja, zet hem dan in de serre, op het tafeltje. Dank je. Zij nam de kom met water en besprenkelde de bloemen, die Paul nu verplaatst had. De serre was niet verlicht en scheen een somber priëel van groen. De geschenken waren reeds opgeruimd; alleen het blauwe ameublement stond er nog verspreid.
Toen André in de ~serre~ terugkwam, vond hij eene tweede groep jongelieden, eveneens »~jeunesse dorée~", rondom den kalen heer met het blozend gelaat en het commandeurslint geschaard. Een lakei bood bekers »gefrappeerde" champagne aan, en de jongelui oordeelden het geschikt met den commandeur een glaasje te drinken.
Alving met een grooten doek om haar hoofd, staat in de serre en kijkt naar buiten. Regine, ook met een doek om, staat een beetje achter haar. MEVR. ALVING. Alles verbrand. Tot den grond toe. REGINE. 't Brandt nog in de kelders. MEVR. ALVING. Dat Oswald nog niet terug komt. Er is toch niets meer te redden. REGINE. Zal ik hem misschien zijn hoed gaan brengen?
»De intuïtie van den kunstenaar," was het antwoord, en de schilder stapte voor hem uit, de serre binnen.
Wel, waarom zou ze niet vroolijk zijn, al trouwde hare zuster? Wanneer die uit het huis was, zou het toch nog tijds genoeg zijn, om zich te verkniezen, want eenzaam... ja, dat zou zij, Marie, het dan wel hebben. Maar geen verdriet van te voren! Mathilde was met Otto in de serre gekomen, ten einde de geschenken te bezichtigen. En Marie wees hun alles aan, dit van die, en dat van die...
Afgetobd vielen de artisten neêr in de gemakkelijke stoelen der ruime serre, waar een koud souper verscheen, een kalkoen, slâ, een taart, champagne. Wat was het mooist? Wat was het mooist? riepen zij allen. En een ieders opinie werd gewikt en gewogen, bestreden en toegejuicht, onder een algemeen gerammel van borden, gekletter van vorken en lepels, geklink van glazen, vol en spoedig leêg.
De veranda van »De Hoop« leek een echte serre, met 3 vergulde stoelen, dus enkel voor de Koninginnen en den Prins, begrijp jullie? Dan hoorde ik vertellen dat de zaal veranderd, of ze zeggen dan omgetooverd was, in een Oud-Hollandsch woonvertrek, dan kon H. M. daar even uitrusten, want de Koningin had de sport op 't IJsclub-terrein ook al bijgewoond.
Langs de palmen der serre zag zij een enkelen keer in den dorren tuin, waar de regen de kale takken striemde. Ben zat op den grond, bij haar fauteuil, zijn dik hoofdje gedrukt in de japon zijner moeder, en hij keek zeer aandachtig naar een grooten tak van een bladerloozen kruliep, die telkens de wanhopigste wendingen maakte onder den stortvloed. Op eens zuchtte hij. Wat is er Ben?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek