Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
En de oom die het takje vond, had er bloem en blaadjes en de kleine zijtakjes afgedaan, en om eens te zien wat er nog van komen kon, heeft hij het binnen de serre in een pot met aarde gestoken. Zóó was het takje, wèl verzorgd, aan 't botten gegaan, totdat.... totdat op een lateren droeven morgen de tuinbaas het "wegwerpen zou". Maar de tuinman heeft dat niet gedaan.
De zachte warmte van een gedempt-gloeiende vulkachel vulde 't vertrek met een egale, koesterende luwheid en men had den indruk van veilig in een serre, of in een lente-atmosfeer te staan, gezellig genietend met de oogen van al 't schoone dat daarbuiten lag, zonder de onaangename scherpheid van de koude te voelen. O! hoe prachtig! Hoe prachtig! jubelde ik.
Het streelde hem nu bijna, dat die lieve, degelijke meid hem zooveel verweten had en hij verlangde haar weder te zien en opnieuw zulk een gesprek met haar te wisselen, als zij dien avond gewisseld hadden, onder de schemerende palmen der serre.
Ik zocht het hotel Faure Serre; bij de kerk gekomen op de "Grande place," een zeer beperkt pleintje, moest ik het opgeven en den weg vragen, want niets duidde aan, dat ik nog een hotel zoude vinden; een inwoner was zoo vriendelijk met mij mede te gaan, en bracht mij in een achterbuurtje voor een oud, vervallen gebouw, waar met groote vergulde letters in den voorgevel stond Faure Serre.
Hij hoorde niet naar heure overstelpende verwijtingen, maar vroeg Freddy aanstonds naar de dansen, die zij hem beloofd had. De eerste wals? Natuurlijk! sprak Freddy. Ik wachtte al op je, ik dacht dat je me geheel vergeten was. Uit de serre klonken reeds de eerste maten der Invitation
Zij gevoelde zich zoo gelukkig, dat iedereen feestvierde en lachte en danste, alleen omdat zij met haar Georges ging trouwen; zij gevoelde zich steeds als een jong vorstinnetje, dat men huldigde, steeds huldigde. Want Pauls overmoedige stem deed alle andere groepjes naar de serre stroomen, naar de "residentie van het hof", zoodat het er stampvol werd en men er zich ternauwernood kon bewegen.
Aan de eene zijde stond een oud, bruin huis, dat er wel wat kaal en armoedig uitzag, nu het beroofd was van de dichte wijngaard-blâren, die in den zomer zijn muren bedekten, en van de bloemen, die het dan omgaven; aan de andere zijde een statig steenen gebouw, dat duidelijk de kenteekenen droeg van gemak en weelde: van het groote koetshuis en den goed onderhouden tuin af, tot de serre toe, terwijl men hier en daar tusschen de zware gordijnen door, een kijkje kon nemen van de weelde daar binnen.
Eer Serre, Sally en Rozetje groot waren, was zij 'n oud vrouwtje zij die in 't krotten-leven verwelkte. Als-ie 'r nou had mogen zoenen, zouen z'n lippen iets gezegd hebben van den vreemden eerbied, de plots wakkere stille genegenheid die in 'm gekomen was. Zóó zou-ie 'r morgen zien overmorgen in 'r uitgeputheid in 'r slaap met de gespreide armen, alsof ze niet meer kòn.
Neen, niemand anders, freule. Frédérique weifelde een oogenblik. Paul kon immers na haar komen. Maar misschien was hij er ook reeds geweest. In alle geval kon zij haast voorwenden en spoedig weg gaan; zij wilde Marie slechts even zien: zij had behoefte Marie te zien. Frédérique trad binnen. De heer en mevrouw Verstraeten zaten met Betsy in de serre en Marie met Ange en Léonie in den kleinen salon.
Arm in arm wandelden zij langzaam voort, zonder nog te spreken. Vader Verburg zag duidelijk genoeg, dat hij facheux troisième was en liep vooruit om hen samen te laten. Eer zij te zamen door de serre het huis weer binnentraden, hield Claudine haar geliefde staande en week schuchter terug als aarzelde zij met hem binnen te gaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek