United States or Hong Kong ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij liet, met een kleine rust van woorden, de kamerruimte bereiden tot de ontvangenis van wat hij vermoedde een moeilijk gesprek te zullen zijn. Hij pookte het vuur aan, onderwijl, schikte het pelsen voettapijt en leunde eindelijk achterover, zacht opblikkend naar zijn jongen vriend. Hij lachte zoetjes. Weet ge, kerel, sprak hij langzaam, dat het nu al drie maanden geleden....
Maar daarin had Jo zich vergist, want den volgenden dag deed ze een ontdekking, die een storm teweegbracht. Meta, Bets en Amy zaten in den namiddag bij elkander, toen Jo opgewonden de kamer binnenstormde en ademloos vroeg: "Heeft iemand mijn sprookjes weggenomen?" Meta en Bets zeiden dadelijk "neen" en keken verbaasd op; Amy pookte in het vuur en zei niets.
De groote vent, hij stond alleen en zwart en pookte in de hoop tot de klare vlamme uitsloeg, die hij dan toedekte met versche groenigheid om veel rook te maken. Heel de streek geurde er van en verre hoorden zij de gebuurs den nieuwen laai begroeten met blij getier.
Oliver pookte het vuur op. Zij schoof haar stoel er heen en bleef een oogenblik zitten zonder te spreken; maar eindelijk hief zij het hoofd op en keek rond. »Ik weet niet, wat ik soms heb,« zei ze, schijnbaar bezig haar jurk glad te strijken, »ik geloof, dat 't door die vochtige, vuile kamer hier komt. Nou Nolly, ben je klaar?« »Moet ik met jou mee?« vroeg Oliver.
Ik heb geen moeder zooals je weet," en Laurie pookte in het vuur om een lichte trilling van zijn lippen, die hij niet kon bedwingen, te verbergen. De droefgeestige, hongerige blik in zijn oogen vond rechtstreeks den weg naar Jo's warm hart.
Er was eens een arme boer; hij zat 's avonds bij den haard en pookte in het vuur en de vrouw zat te spinnen.
Zij zette zich opnieuw in den ouden fauteuil en pookte het vuur op, en wierp er kolen en turven in en een enkel blok hout. Zij verwarmde even haar koud geworden vingers, en wreef zich de handjes, koel als wit satijn. Door de gesloten deur hoorde zij het geruisch der stemmen in de serre; meestal onderscheidde zij de fijne stem van Georges.... hij scheen heele verhalen te doen!
Dan liep hij eerst rustig om de klas heen, wreef zich de koude handen, opende de kacheldeur, keek naar 't vuur met dezelfde belangstelling als naar onze sommen, greep den pook niet minder sierlijk dan de griffel, en pookte zonder ruwe rammelende geluiden, pookte gelijk hij op 't bord schreef, netjes en rustig, zoodat zelfs het randje van zijn hagelwitte manchet er plezier in had en zich nieuwsgierig verbreedde.
Hij pookte het vuur op en de vlammen laaiden. Hij gooide 't popje er midden tusschen. "Zoo!" riep hij uit. Hij hoorde, hoe de vrouw in haar bed steunde. Toen begon ze van pijn te schreeuwen. De man bleef natuurlijk heel rustig. Hij zei: "Ik verbrand het popje maar." Hij keek naar de vlammen, die 't popje omdansten en grepen in hun begeerenden, verterenden gloed.
De klerk in het hok applaudisseerde onwillekeurig; en zich onmiddellijk daarop bewust wordend van de ongepastheid hiervan, pookte hij in het vuur en doofde het laatste zwakke vonkje voor altijd uit. "Laat ik joù nog es hooren," zeide Scrooge, "en jij zult je Kerstmis vieren met het verlies van je betrekking.
Woord Van De Dag