Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Topper had klaarblijkelijk een goed oogje op een van de zusters van Scrooge's nicht, want hij antwoordde dat een vrijgezel dan toch maar een ellendige verworpeling was, die geen recht had zijn meening over een dergelijk onderwerp te uiten. Waarop de zuster van Scrooge's nicht, de mollige met de kanten halskraag, niet die met de rozen, bloosde.
En nog meer verbaasd was hij in dezen lach zijn neef te herkennen, en zichzelf te bevinden in een helder, droog, prettig vertrek, terwijl de Geest naast hem stond en met goedkeurende vriendelijkheid naar dezen zelfden neef keek. "Ha, ha!" lachte Scrooge's neef. "Ha, ha, ha!"
greep Scrooge de liniaal met zulk een energie, dat de zanger doodelijk verschrikt de vlucht nam en het sleutelgat ten prooi liet aan de mist en de nog meer met Scrooge's aard overeenkomende vorst. Eindelijk was het sluitingsuur daar. Onwillig stapte Scrooge van zijn kruk, en erkende het feit stilzwijgend tegenover den klerk in het hok, die zijn kaars onmiddellijk doofde, en zijn hoed opzette.
De Geest glimlachte, als in gedachten, en zwaaide met de hand, zeggend terwijl hij dit deed: "Laten we eens een ander Kerstfeest gaan zien." Bij deze woorden werd Scrooge's vroeger eigen ik grooter, en de kamer werd een beetje donkerder en smeriger.
Al mistiger en kouder werd het! Doordringend, snerpend, snijdend koud. De eigenaar van een schralen jongen neus, afgeknabbeld en bekauwd door de hongerige koude, zooals beentjes door honden afgeknabbeld worden, bukte zich naar Scrooge's sleutelgat om hem te onthalen op een Kerstlied; doch bij de eerste klanken van: "Heil en zegen op deez' dag, Dat geen leed u treffen mag!"
Scrooge's gezicht werd bijna even lang als dat van den Geest. "Is dat de kans en de hoop waar je daar net van sprak, Jacob?" "Ja." "Dan geloof ik, dat dat ik 't toch maar liever niet wou," zeide Scrooge. "Zonder hun bezoek," zeide de Geest, "kunt ge niet hopen het pad te ontgaan, dat ik betreed. Morgen kunt gij den eerste verwachten, als de klok één slaat."
"Ik wou maar zeggen," zei Scrooge's neef, "dat het gevolg van zijn hekel aan ons, en zijn geen-feestvieren met ons, is dat hij een paar prettige uurtjes mist die hem geen kwaad zouden doen. Ik ben er zeker van dat hij aangenamer metgezellen verliest dan hij in zijn eigen gedachten of in zijn oude, vermolmde kantoor, of in zijn stoffige oude vertrekken vinden kan. Ik zal hem ieder jaar dezelfde gelegenheid geven, of hij wil of niet, want ik heb medelijden met hem. Hij mag tot aan zijn dood op het Kerstfeest schelden, maar hij zal er toch wel iets voor moèten gaan voelen, als hij mij goedgehumeurd ieder jaar ziet terugkomen en tegen hem hoort zeggen: "Oom Scrooge, hoe gaat het?" Al bracht 't hem alleen maar in de stemming van zijn armen klerk vijftig pond na te laten, dan zou 't toch w
Veel heil en zegen!" riep een vroolijke stem. Het was de stem van Scrooge's neef, die hem zoo plotseling overviel, dat dit de eerste aanduiding zijner komst was. "Bah!" zei Scrooge, "nonsens!" Deze neef van Scrooge had zich zóó warm gemaakt door zijn snelle loopen in den mist en vorst, dat hij er van gloeide; zijn gelaat was rood en knap; zijne oogen schitterden en zijn adem dampte.
Tot Scrooge's ontzetting zag hij, toen hij omkeek, het land verdwijnen en een vreeselijke rij rotsen achter hen; en zijne ooren werden verdoofd door het donderend geraas van het water, dat brulde en woedde tusschen de holen die het gevormd had en dat verwoede pogingen aanwendde om de aarde te ondermijnen.
De deur van Scrooge's kantoor stond open, opdat hij een oogje kon houden op zijn klerk, die in een naargeestige kleine cel, een soort hok, brieven copiëerde. Scróóge had al een klein vuurtje, doch het vuur van den klerk was zóóveel kleiner, dat het wel één kool leek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek